Şırnak civarında yetişen Velilerden Şeyh İbrahim Hakkı hazretleri “rahmetullahi aleyh“, bir gün fena arkadaşlara aldanan sevdiği bir genci görüp, şefkatli bir sesle;

- Görüyorum ki, “Allah adamları” ile görüşmekten sıkılıyor, zenginlerle, dünyaya düşkün olanlarla bulunmak istiyorsun, buyurdu.

Delikanlı mahcup bir eda ile önüne bakıyordu.
Devam etti:

- Aman oğlum! O kötü arkadaşlarla düşüp kalkmak, insanı sonsuz felakete götürür. Onların yağlı, tatlı yemekleri, zehir gibi gönlü öldürür ve ahlakı bozar.

Ve ilave etti:
- Aman evladım, aman! O kötü arkadaşlardan hemen ayrıl! İnsanın dinine, imanına saldıran tatlı dilli, güler yüzlü korkunç düşmanlara aldanmamak için, çok uyanık ol.

Ve sordu ona:
- Peygamber efendimiz aleyhisselam ne buyuruyor, biliyor musun?
- Ne buyuruyor hocam?

- (Mal ve mevki sahiplerine, malı için, makamı için alçalan kimsenin dininin üçte ikisi gider) buyuruyor.

Şöyle bitirdi:
- O kötü arkadaşları memnun etmek için ibadetinden vazgeçme! Sonsuz Cennet nimetlerini, birkaç günlük eğlence için elden kaçırma!

Genç adam;
- Baş üstüne hocam! dedi.
Ve kısa zamanda bu büyük Velinin en sevdiği talebelerinin arasına girdi.

Her iyiliği Allah yaratır

Bir gün sordular bu zata:
- Velileri vesile ederek dua edilir mi hocam?
- Edilir, ama bir şartla.

- O şart nedir?
- Onları vesile ederek bir şeylere kavuşursak, bunları o Evliyadan bilmeyeceğiz.

- Allah’tan bileceğiz, değil mi hocam?
- Evet. Çünkü her iyiliği yaptıran, gönderen, yalnız Odur.

- Ya Evliyalar hocam?
- Onlar aciz birer kuldur ancak. Bir şey yaratamazlar. Lakin Allahü teâlâ onları çok sevdiği için, onların hatırına istenilen şeyi verir.