Anadolu Evliyasından olup kabr-i şerifi Eruh’ta bulunan Hak dostlarından Şeyh Muhammed Ayni hazretlerinden ”rahmetullahi aleyh“ bir gün nasihat istediler.

Cevabında;
- İyi, kötü, herkese, güler yüz göstermeli, fitne çıkarmamalı, düşman kazanmamalıdır, buyurdu.

Ve ekledi:
- Büyüklerimizin; (Dostlara doğru söylemeli, düşmanları güler yüz ve tatlı dille idare etmelidir) sözüne uymalıdır.

Sordular:
- Başka efendim?

- Af dileyenleri affetmeli, herkese karşı iyi huylu olmalıdır. Kimsenin sözüne karşı gelmemeli, münakaşa etmemeli, herkese yumuşak söylemeli, sert söylememelidir.

- Tasavvufta böyle midir hocam?
- Evet. Tasavvuf, namaz kılmak, oruç tutmak ve geceleri ibadet etmek demek değildir. Bunları yapmak her Müslümanın kulluk vazifesidir. “Tasavvuf”, insanları incitmemektir. Bunu yapabilen, maksada kavuşmuş demektir.

Kâmil imanın alameti

Bir gün de sordular bu zata:
- Hocam, imanı kâmil olan kişinin alameti var mıdır?

- Evet, üç alameti vardır.
- Onlar nedir hocam?

- Birincisi, hanımıyla iyi geçinir. İkincisi, hizmetçisiyle oturup yemek yer. Üçüncüsü de, fakirlerle sohbet eder ve zevk alır bundan.

Herkesle iyi geçinin!

Bir gün de;
- Kardeşlerim, buyurdu. Herkesle iyi geçinin. Kendinizle asla. Kimseye kızmayın, kendinize kızın. Herkesi sevin, kendinizi sevmeyin.

Sordular:
- Neden hocam?

Buyurdu ki:
- Kim kendisiyle iyi geçinir, kendine kızmaz ve kendini severse, o kişi zarardadır.

Ve izah etti.
- Çünkü kendinden maksat, nefsidir. “Nefs”, düşmanıdır insanın. Ona günah işletip Cehenneme sokmak ister. İşte sebep bu.