Evliyanın büyüklerinden Alâüddîn-i Attâr “kuddise sirruh” hazretlerine, bir gün bazı sevdikleri gelip;
- Efendim, Evliya olmak için ne yapmak lazımdır? diye sordular.

Cevaben;
- Hiç günah işlememelidir, buyurdu.

Ve şöyle izah etti:
- Günah işlenen organlar, başta kalbimiz, sonra el, ayak, göz, kulak, dil ve eldir. Ancak günahı işleyen, bu organların kendileri değildir.

Sordular:
- Ya nedir efendim?
- Bunlarda bulunan his kuvvetleridir. Dünyada ve ahirette saadete kavuşmak, rahat etmek isteyen kimse, bu uzuvların günah işlemelerine mani olmalı, günah işlememek, kalbinde meleke, tabiat, halini almalıdır. İşte bunu başarabilen kimseye (Evliya) denir.

Ve ekledi:
- Kalbde tabiat halini almadan, kendini zorlayarak günahlardan sakınmak da takva olur ise de, Evliya olmak için, günah işlememek devamlı olup, tabiat, yani huy halini almalı, hatta günahlar zevksiz, tatsız, hatta çirkin ve iğrenç gelmelidir.

- Bu nasıl olur efendim?
- Bunun için, kalbin temizlenmesi lazımdır. Kalbin temizlenmesi ise, İslamiyet’e uymakla olur.

Çocuklara dinlerini öğretin!

Bir gün de sohbetinde;
- Kardeşlerim, çocuklarımıza mutlaka İslamiyet’i öğretmeliyiz, buyurdu.

Ve ekledi:
- Onlar ibadet ettikçe sevabı bize de gelir. Nitekim Peygamberimiz “aleyhisselam”; (Bir Müslümanın evladı ibadet edince, kazandığı sevab kadar, babasına da verilir) buyuruyor.

- Hadisin sonunda; (Bir kimse, çocuğuna fısk, günah öğretirse, bu çocuk ne kadar günah işlerse, babasına da o kadar günah yazılır) buyuruluyor.