Evliyanın büyüklerinden Alâüddîn-i Attâr “kuddise sirruh” hazretleri, bir gün sevdiklerine;
- Kardeşlerim, Allah adamlarının, Evliya zatların hâl tercümelerini okumalı, onların hayatlarından ders ve ibret çıkarmalıdır, buyurdu.

Ve devam etti:
- Garib ve fakirleri ziyaret etmeli, hiç kimseyi gıybet etmemeli, çekiştirmemeli, gıybet yapan olursa da mani olmalıdır. Emr-i marufu, yani müminlere nasihati elden kaçırmamalı, mücahidlere, dine hizmet edenlere mal ile yardım etmeli, Allahü teâlânın rızasını aramalıdır.

Sordular:
- Allahü teâlânın, bir kulundan razı olduğunun alameti nedir efendim?
- İbadet yapmaktan lezzet alması ve günahlardan sakınmasıdır. Nitekim hadis-i şerifte; (Günahtan nefret eden ve ibadetten lezzet alan, hakiki mümindir) buyuruldu.

Kullara yardım edin!

Bir gün de;
- Kardeşlerim, Allah’ın kullarına yardım ediniz, buyurdu.

Ve ekledi:
- Hadis-i şerifte; (Bir mümin kardeşinin ihtiyacını karşılamak için giden kimseye, her adımı için yetmiş sevap verilir ve yetmiş günahı affolunur. Onu sıkıntıdan kurtarınca, anadan doğmuş gibi günahlarından kurtarılır. Bu yardımı yaparken ölürse, hesapsız olarak Cennete girer) buyuruldu.

En kıymetli ibadet

Bir gün de sohbetinde;
- İnsanları sıkıntılarından kurtarın, buyurdu. Nitekim bir hadis-i şerifte; (Bir din kardeşinin sıkıntısını gidermek için, onunla hükümete giderse, sırat köprüsünü ayağı kaymadan geçenlerden olur) buyuruldu.

Ve ilave etti:
- Bir başka hadis-i şerifte de; (Amellerin, ibadetlerin en faziletlisi ve en kıymetlisi, bir mümini sevindirmek veya elbise vermek veya aç ise doyurmak veya herhangi bir ihtiyacını karşılamaktır) buyuruldu.