Evliyanın en büyüklerinden Muhammed Masum Faruki “kuddise sirruh” hazretleri, bir gün bazı sevdiklerine;

- Kardeşlerim, ömrümüzün en kıymetli zamanları, boş yere geçti. Allahü teâlânın düşmanı olan nefsin isteklerini yapmakla tükendi. Şimdi, ömrün en kıymetsiz, başarısız zamanı kaldı, buyurdu.

Ve devam etti:
- Şimdiden sonra Allahü teâlânın beğendiği işleri yapmaz ve az bir emekle ve kısa bir sıkıntı ile, sonsuz rahat ve nimetlere kavuşmazsak, yarın kıyamet gününde, Allahü teâlânın huzuruna ne yüzle çıkabiliriz? Oraya ne özür ve bahane götürebiliriz?

Derin bir âh çekti:
- Bu gaflet uykusu ne vakte kadar sürecek. Gaflet pamuğu kulaklarda ne kadar kalacak? Bir gün, gözlerden perdeyi kaldıracaklar. Kulaklardan gaflet pamuğunu çıkaracaklar. Fakat, faydası olmayacak.

Ve ilave etti:
- O zaman pişmanlıktan, utanmaktan başka yapılacak şey olmayacak kardeşlerim. Öyleyse ölüm gelmeden önce, yapacak işi bilmeli. Yüzü ak olarak, Allahü teâlâyı özleyerek can vermelidir.

Sordular:
- Ne yapmak lazım efendim?
- Önce, itikadı düzeltmeli, dinden olduğu bilinen şeylere doğru olarak inanmalıdır.

- Sonra efendim?
- Bundan sonra, fıkıh kitaplarında yazılı olan şeyleri öğrenmek ve yapmak lazımdır.

İmanı kurtarma zamanı

Bir gün de buyurdu ki:
- Kardeşlerim, önceki asırlarda yaşayan Müslümanlar, günah işlememek için gayret ederlerdi. Biz ise, içinde bulunduğumuz bu ahir zamanda küfre düşmemek için gayret etmeliyiz.

Ve ekledi:
- Bu devir, imanını kurtarmak ve küfürden kaçınmak devridir.