Büyük Veli Seyyid Sıbgatullah-i Hizani “kuddise sirruh” hazretleri, bir sohbetinde;
- Bizim dinimizin iki esası vardır, buyurdu. Biri öğrenmek, diğeri öğretmek. Dinimizin en büyük düşmanı cehalettir.

Ve devam etti:
- Onun için nerede ilim varsa, din oradadır. Nerede din varsa, ilim oradadır. İlimsiz din olmaz.

Ve ilave etti:
- İlim öğrenmek, çok büyük ibadet ve çok büyük sevaptır. İmam-ı a’zam Ebu Hanife hazretleri; (Bir mümin, gece yatmadan evvel biraz kitap okusa, İslamiyet’ten bir şeyler öğrense, ona sabaha kadar ibadet sevabı verilir) buyuruyor.

Müminin iki hususiyeti

Bir gün de sohbetinde;
- Mümine lazım ve lâyık olan, hastalığında sabretmek, sağlığında şükretmektir, buyurdu. Yani müminin iki vasfı vardır. Sabır ve şükür.

Ve ekledi:
- Başına bir sıkıntı geldiği zaman, “Neden benim başıma geldi?” derse, kaybeder.

Sordular:
- Ne demeliyiz efendim?
- (Bu, Rabbimin bana ihsanıdır, hediyesidir) demeliyiz. Böyle dersek, büyük sevaba kavuşuruz.

Ayrıca;
- Sağlığa kavuştuğu zaman da azıp kudurmamalıdır. Çünkü nice sağlam insanlar vardır ki, hastalardan daha çabuk ölüp giderler.

Dünya malı kötü müdür?

Bir gün de;
- Dünya malı iyi midir, kötü müdür efendim? diye sordular.

Cevaben;
- Mal, iyi de değildir, kötü de değildir, buyurdu.

- Anlamadık efendim, dediler.
- Yani iyilik veya kötülük, onu kullanandadır. Mal, Allahü teâlânın razı olduğu yerlerde kullanılırsa iyi, günah işlerde kullanılırsa kötüdür.