Büyük İslam âlimlerinden Seyyid Ahmet Mekki Efendi “rahmetullahi aleyh” hazretleri, bir gün sevdiği bazı gençlere;

- Allahü teâlâya şükürler olsun ki, daha küçük iken, bir olan yaratıcıya inandık. Onun isminin (Allah) olduğunu ve son Peygamberinin (Muhammed) aleyhisselam olduğunu ve bunun bildirdiği dinin (İslamiyet) olduğunu öğrenmekle şereflendik, buyurdu.

Şöyle devam etti:
- Yine şükürler olsun ki, yüce Rabbimiz, Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarını okumayı bize nasip eyledi. Bu hakiki din adamlarının uyarması ile, iyiyi kötüden ayırmaya başladık.

Bir nefes aldı:
- Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarını görmeseydik, dostu düşmandan ayıramayacak, nefslerimizin ve din düşmanlarının hilelerine, yalanlarına aldanacak, halis, temiz Müslüman olan anamızla, babamızla ve onlardan edindiğimiz İslam bilgileri ile alay edecektik.

Ve ekledi:
- Peygamberimiz “aleyhisselam”; (Dininizi ricalin ağızlarından öğreniniz!) buyuruyor. Rical, hakiki din âlimi demektir. Böyle âlimler yoksa, bunların kitaplarından öğreneceğiz.

Şöyle bitirdi:
- Velhasıl bid’at sahiplerinin, mezhebsiz, cahil din adamlarının din kitaplarını okuyan, imanını kaybeder de haberi bile olmaz.

Ben yaptım demeyin!

Gençler arzetti:
- Bize başka tavsiyeniz var mı efendim?
- Mimli konuşmayın çocuklar. Çünkü bu, nefsanidir.

Anlayamadılar:
- Nasıl yani efendim?
- Yani dine hizmet etseniz de; “Ben yaptım, ben ettim...” demeyin. Kendinizden bilmeyin yani.

- Nasıl bilmeliyiz efendim?
- Cenâb-ı Hak kendi dinini kendisi yayıyor. Beni de bu hizmetlerle şereflendiriyor, demeliyiz.

Ve ekledi:
- Böyle düşünürsek, nimet artar.