Evliyayı kiramdan Muhammed Bâkibillah “kuddise sirruh” hazretleri, bir gün nasihat isteyen sevdiği bir gence;

- Ey oğlum! Bugün, her istediğini kolayca yapabilecek bir haldesin. Gençliğin, sıhhatin, gücün, kuvvetin, malın ve rahatlığın bir arada bulunduğu bir zamandasın, öyle değil mi?

Genç tasdik etti:
- Evet efendim.
- Öyleyse sonsuz saadete kavuşturacak sebeplere yapışmayı, yarar işleri yapmayı, niçin yarına bırakıyorsun?

Delikanlı sordu:
- Ne yapmam lazım efendim?
- İnsan ömrünün en iyi zamanı olan gençlik günlerinde, işlerin en iyisi ve faydalısı olan, Allahü teâlânın emirlerini yapmaya, Ona ibadet etmeye çalışmalı, İslamiyet’in yasak ettiği haram ve şüphelilerden sakınmalısın.

Ve ilave etti:
- Mesela beş vakit namazını cemaatle ve tadil-i erkan ile kılmalı, zengin olunca da malının zekatını, seve seve ve hatta fakirlere yalvara yalvara vermelisin.

Pişmanlık tövbedir

Bir gün de sevdiği bir gence;
- Ey oğlum, gençlik çağı, nefsin kaynadığı, şehvetlerin oynadığı, insan ve cin şeytanlarının saldırdığı bir zamandır, buyurdu. Böyle bir çağda yapılan az bir amele, pek çok sevap verilir.

Delikanlı sordu:
- İhtiyarlara az mı sevap verilir efendim?
- Evet.

- Neden acaba efendim?
- Çünkü ihtiyarlıkta dünya zevkleri azalır, güç kuvvet gider, arzulara kavuşmak imkanı ve ümitleri kalmaz. O zaman pişmanlıktan, âh etmekten başka bir şey olmaz.

Ve ekledi:
- Hatta çok kimselere bu pişmanlık zamanı da, nasip olmaz. Bu pişmanlık da, tövbe demektir ve yine büyük bir nimettir. Çokları bu günlere kavuşamaz.