Ubeydullah-ı Ahrar hazretlerinin “rahmetullahi aleyh” fakir bir talebesi vardı.
Bir seferden dönerken, ona misafir oldu.

Garip, üstadının geldiğini görünce çok sevindi.
Öyle ki, Cennetten müjde gelmişti sanki.

Fakat genç ve güzel bir oğlu vardı ki, bilmiyordu bu zatın kim olduğunu.
İlk defa görüyordu zira.

Tanımadığı için suratını asıp oturdu bir kenarda.
Hiç ilgi göstermedi bu büyük Veli’ye.

Ubeydullah-ı Ahrar hazretleri “rahmetullahi aleyh”, o gencin halini görüp acıdı ve merhametinden kendine çekti onun kalbini.

Yanına gidip, kulağına eğilerek, yavaş sesle;
- Bu yaptığın doğru mu. Ben de senin yüzünü kara edeceğim, görürsün, buyurdu.

Bir emriniz varsa

Sonra gelip yerine oturdu.
Az sonra genç fırlayıp, Ubeydullah-ı Ahrar hazretlerinin “rahmetullahi aleyh” önüne geldi:
- Bir emriniz varsa yapayım efendim.
- Bir sıcak çorba getir de içelim öyleyse.

Delikanlı, koşup ocağı yaktı hemen.
Çabuk yansın diye de üflemeye başladı ateşe.

Öyle ki, yüzü gözü simsiyah oldu is ve dumandan.
Ocak yanıp tutuşurken, kalbi de bu büyük Veli’nin muhabbetiyle yanıp tutuşmuştu.

Yüzü, siyah olmuşsa da, kalbi, nurlanmıştı o Veli’nin sevgisiyle.
Nihayet çorbayı getirip ikram etti.

Ve çok himmetine kavuştu bu büyük Veli’nin.
Ve bir daha ayrılmadı yanından.

Namaza önem vermezse

Bu zat, bir gün bir sevdiğine;
- Namaza ehemmiyet vermeyen, vazife kabul etmeyen kimsenin, imanı gider, mürted olur, buyurdu.

Ve ekledi:
- Mürted, Cehennemde sonsuz azab çekecektir.

- Sonsuz mu efendim?
- Evet. Çünkü mürted, Cehenneme de, azaba da, namazın önemine de inanmaz. Dünyada, hayvan gibi yaşamakta, zevkinden ve zevkine vasıta olan parayı ve malı toplamaktan başka birşey düşünmez.