Zünnun-i Mısri hazretleri “rahmetullahi aleyh”, çok ibadet yapar, nefsinin tek bir arzusunu yapmazdı.

O yerin, sirbaç diye bir mahalli yemeği vardı ki, çok sevilen bir yemekti o yörede.

Onu ne zaman yemek istese, kendi kendine;
“Ey nefsim, eğer şunu yaparsan, onu sana yediririm” der ve o hayırlı işi yaptırırdı nefsine.

Bir bayram günü, nefsi bu yemeği istemişti yine.

O zaman da;
“Ey nefsim, Kur’an-ı kerimi bir defa hatmet, yedireyim onu sana” dedi.

Ve başladı okumaya.
Hatimi bitirince yedi o yemeği.

Kuşlar gölge yaptılar

Zünnun-i Mısri hazretleri “rahmetullahi aleyh” vefat edince, cenazesinde onbinlerce cemaat toplandı.

O gün de aşırı sıcak bir gündü ve fazla sıcaktan cenaze taşımakta meşakkat olacaktı.

Namazı kılınıp da cenaze omuzlara alınınca, birden bire büyük grup halinde bir kuşlar peyda oldu havada.

Birlikte uçarak cemaatin üstüne geldiler ve yol boyunca sıcaktan korudular onları. Yani kanatlarını açıp ve yan yana uçarak gölgelik ettiler onbinlerce insana.

Ertesi gün kabrini ziyarete gelenler, nurdan bir yazı gördüler kabrin üzerinde.

O, Allah’ın dostudur

Zira insan oğlunun yazısına benzemiyordu.
Her okuyan, şaşırıyordu hayretten.

Zira kabir üzerinde; (Zünnun, Allah'ın Evliyası ve dostudur. O, Rabbinin sevgisiyle canını feda etmiştir) yazıyordu.

O vefat edince bazı büyük âlimler, Resul-i mücteba’yı “aleyhisselam” rüyalarında gördüler.

Şöyle ki;
Resulullah efendimiz “aleyhisselam”, eshabtan birkaç kişiyle otururken; (Siz, Hak âşığı Zünnunu tanıyor musunuz? O şimdi bize geliyor, kalkın Onu karşılayalım) buyurmuştu onlara.