Süfyan-ı Sevri hazretleri “rahmetullahi aleyh”, bir gün aniden hastalandı.

Bir doktor getirdiler.
Ancak hıristiyandı adam.

Bu zatın ismini duşmuş, Evliyadan bir kimse olduğunu öğrenmişti.
Oturup tıp ilmi üzerinde sohbet ettiler.

Fakat hazret-i Süfyan, ona öyle ince bilgiler verdi, öyle detaylar söyledi ki, ağzı açık dinledi hıristiyan doktor.

Zira hiç duymadığı bilgilerdi bunlar.
Hayretler içerisinde kalmış ve; bu kadar ince bilgileri nasıl biliyor diye de hayranlık duymuştu.

Sonra muayene etti bu büyük Veli’yi.

Nasıl yaşıyorsunuz?

Ancak yine hayrette kalıp;
- Aman efendim, bu halde nasıl yaşıyorsunuz? dedi hemen.

Mübarek zat sordu:
- Ne var ki hâlimde?
- Korkudan, ciğerleriniz parça parça olmuş. Böyle bir ciğerle bir gün bile yaşamanız tıbben imkânsız.

Ve ekledi:
- Senelerdir tabiplik yapıyorum. Böyle bir hadiseye, ilk defa rastladım.

Buyurdu ki:
- Tıp ilmi doğru söyler. Ama cenâb-ı Hak her şeye kadirdir. Yaşatmak dilerse, yaşatır.

Hıristiyan doktor düşündü, itiraz edemedi bu söze.
Hatta hayranlık duydu.

Öyleyse dininiz hak

Kalbine hidayet ışıkları dolmaya başladı ve;
- Madem ki böyle bir ciğerle, yıllardır sıhhatle yaşadınız, öyleyse dininizin hak olduğuna inandım, dedi.

Ve ekledi:
- Yine inandım ki, cenâb-ı Hak elbette her şeye kadirdir.

Sonra kelime-i şehadeti söyleyip, Müslüman oldu.

Zamanın hükümdarı bunu işitince;
- Ben, doktor hastaya gitti biliyordum. Meğer hasta, doktora gitmiş demekten kendini alamadı.