Cüneyd-i Bağdadi “kuddise sirruh” hazretlerinin gözünde bir rahatsızlık oldu bir gün.
Bir tabip getirdiler, ama hıristiyandı adam.

Muayeneden sonra;
- Birkaç gün, gözünüze hiç su değdirmeyin, dedi.

Hazret-i Cüneyd;
- İyi ama, su değdirmeden nasıl abdest alacağım? dedi.

- Onu bilemem. Ama bu gözleriniz size lazımsa, hiç su değdirmeyeceksiniz.

O, yine abdest alıp, namaza durdu.
Sonra da seccadesinin üzerinde uyudu.

Uyandığında gözlerindeki ağrının tamamen gitmiş olduğunu fark etti.
O esnada gaibden bir ses geldi kulağına.

- Ey Cüneyd, sen gözlerini Allah için feda ettin. O da gözlerindeki o ağrıyı giderdi, deniyordu.

Tabip, bunu işitince;
- Ne yaptın da gözlerin iyileşti? diye sordu.

O da, anlattı hadiseyi.
O bunu öğrenince, daha çok şaşırıp, Cüneyd-i Bağdadi hazretlerine hayran oldu.

Ellerine kapanıp, hürmetle öptü hemen.
Ve iman edip, kurtuldu küfürden.

Sonra da;
- Hasta olan, senin gözlerin değil, meğer benim kalbimmiş, dedi.

Toprak gibi ol!

Bir gün bazı sevdikleri;
- Huzurlu olmanın sırrı nedir efendim? diye sordular.
- Halı gibi, toprak gibi olmaktır, buyurdu.

Ve daha açıkladı:
- Yani nefsinizi ayaklar altına alacaksınız. Çünkü nefsin her arzusu, insanın aleyhinedir. O, iyilik yapmak istemez.

Ve izah etti:
- Halıya ve toprağa her gün binlerce insan basar geçer de, onlar yine ses çıkarmaz, şikâyetçi olmazlar, öyle değil mi?

- Evet hocam.
- İşte huzurlu olmanın yolu budur. Kişiyle değil işiyle uğraşanlar, huzurlu olurlar.