Bayezid-i Bistami hazretleri “rahmetullahi aleyh”, Evliyanın en büyüklerindendir.

Bir gün;
- Senin mürşidin kimdir efendim? diye sordular bu zata.
- Mürşidim, bir kadındır, buyurdu.

Anlamadılar:
- Kadın mı dediniz efendim?
- Evet.

- Hiçbir şey anlamadık efendim.

Şöyle izah etti:
- Ben, aşk-ı ilahi ile kendimden geçmiş halde bir yolda yürüyordum ki, bir kadına rastladım. Sırtında un çuvalı vardı ve kan ter içerisinde, zor götürüyordu.

Az yardım eder misin?

Beni görünce;
- Az yardım eder misin? dedi.

Cevap olarak;
- İsterdim, ama benim de gücüm yetmez diyecektim ki, az ötede, kafes içinde bir aslan gözüme ilişti.

Yanımıza gelmesi için kalbimden dua ettim.
Hayvan, kafesten çıkıp yanımıza geldi.

Çuvalı kadından alıp, o aslana yükledim ve;
- Haydi bacım, bu hayvan sana yardım etsin, dedim.

Dedim ama, böyle açık keramet gösterdiğim için de pişman olmuştum.

Zulmettin o hayvana

Kadın geri geldiğinde sordum.
- Aslan dediğimi yaptı mı?
- Evet yaptı, ama zulmettin o hayvana.

- Zulüm mü yaptım, neden?
- Çünkü aslan yük hayvanı değildir. Yük taşıttırmakla zulmettin ona.

Düşününce hak verdim kadına.
- Doğru söylüyorsun, dedim.

Ve ağlayıp, çok istiğfar ettim.
İşte o günden sonra, bana;
- Senin hocan kimdir? diye sorduklarında, o kadını hatırlarım hep.

Bana mühim bir şey öğretmişti çünkü.