Ebu Ali Dekkak hazretleri, Velilerin “rahmetullahi aleyhim” büyüklerindendir.

Bir gün bazı sevdikleri bu zata gelip;
- Efendim, namazda sinek kovan kimse için ne dersiniz? diye sordular.

Onlara;
- Siz meşhur Ayaz’ın hikayesini bilir misiniz? diye sordu.
- Bilmiyoruz efendim, dediler.

Şöyle anlattı:
Sultan Mahmud Gaznevi’nin Ayaz adında bir veziri vardı.
Edebli olmasıyla meşhurdu.
Sultanın huzurunda, çok edebli durur, bir azasını bile oynatmazdı.

Ama bir gün; o huzurda ayağının ucunu birazcık oynattı.

Bir özrü var herhalde

Fakat sultanın gözünden kaçmadı bu hareket.
“Ayaz böyle yapmazdı. Herhalde bir özrü var?” diye düşündü.

O çıkınca, arkasından birini görevlendirip emretti:
- Ayaz’ı takib et. Bana bilgi getir!

O kimse;
- Baş üstüne sultanım! dedi.
Ve gizlice takib etti Ayaz’ı.

Ayaz, biraz ilerde köşeyi dönünce durup pabucunu çıkardı.
İçinden canlı bir akrep düştü.

Edebimi bozdurdun

Onu oracıkta ezip;
- Pis hayvan. Sultanın huzurunda ısırıp, edebimi bozdurdun diye mırıldandı.

Memur geri dönüp, vaziyeti anlattı Sultana.

Sultan Mahmud çağırdı Ayazı ve;
- Ey Ayaz! Huzurumda edebini bozmaya seni buna mecbur eden şey neydi? diye sordu.

O, boynunu büküp;
- Sultanım! Kölenin işi kusur işlemek, Sultana yakışan, affetmektir, dedi.

Ve şöyle arzetti:
- Akrep peş peşe ayağımı sokuyordu. Yedi kere sabredip ayağımı oynatmadım. Sekizincide dayanamayıp, ayağımı oynattım. Lütfen affedin!