İmam-ı Ali Rıza hazretleri “rahmetullahi aleyh” zamanında bir kimse şöyle anlatıyor:

Hazret-i İmamın huzuruna girip, Hind lisaniyle selam verdim.
O da bana Hind lisaniyle cevap verdi.

Sonra çok sualler sordum.
Hepsine bu dille cevap verdi.

Sonra kendilerine;
- Efendim, ben arabi lisanını iyi bilmiyorum. Lakin öğrenmeyi çok istiyorum, diye arzettim.

Mübarek eliyle, ağzımı meshetti.
O anda Arabi konuşmaya başladım.

Dua edin, oğlum olsun

Biri de bu zata gelerek;
- Efendim, dua edin, bir oğlum olsun, diye yalvardı.

Hazret-i İmam cevaben;
- Bir değil, iki çocuğun olsun, buyurdu.

Adam sevinip;
“Çok iyi, birine Ali derim, ötekine Muhammed” diye geçirdi içinden.

Fakat O buyurdu ki:
- Hayır, birine Ali de, diğerine Ümmü Amr.

Ümmü Amr, kız ismiydi.
Gerçekten ikiz çocukları oldu.
Biri erkekti, diğeri kız.

Ne kadar çalışalım?

Bir gün de bazı sevdikleri;
- Efendim, dünya için ne kadar çalışalım, ahiret için ne kadar? diye sordular.

Mübarek zat onlara;
- Dünyada ne kadar kalacaksınız? diye sordu.
- En fazla yüz sene efendim, dediler.

- Peki ya ahirette?
- Sonsuz.

Buyurdu ki:
- Öyleyse dünyaya, dünyada kalacağınız kadar, ahirete de orada kalacağınız kadar çalışınız.