Ahmet Mekki Efendi, ilimde derya idi.
Hem dahi tasavvufta, büyük evliya idi.

Nefsin kötülüğünü bir derste anlatırken,
Sual etti birisi dinleyenler içinden.

Dedi ki: (Hak teâlâ, yaratmasaydı nefsi,
Şerrinden kurtulurdu insanların cümlesi.

Ve herkes, hep hayırlı işlerde bulunurdu.
Böylelikle insanlar, hep Cennetlik olurdu.)

Ona cevap olarak, dedi ki: Kardeşim, bak.
Rabbimizin her işi hikmetlidir muhakkak.

Mesela Hak teâlâ, (Su)yu halk eylemiştir.
Suyun faydalarını saymak mümkün değildir.

İnsanlar ve hayvanlar, hatta bütün nebatat,
Su ile yaşıyorlar, olamaz susuz hayat.

Temizlik yapmak için, hem de yemek ve ilaç,
Yapmak için de yine, su, büyük bir ihtiyaç.

Ama bunun yanında, zararları da vardır.
Denizlerde, bir nice insan boğulmaktadır.

Nitekim yağmurlardan biriken sel suları,
Yıkıp, harab ediyor köy ve kasabaları.

Ve yine bunun gibi, soğuk su içen insan,
Hasta olabiliyor, terliyse hele o an.

(Ateş) de, insanlara nice fayda sağlıyor.
Onunla yemek pişip, kışın ısınılıyor.

Ama bunun yanında, zararları da vardır.
İçine düşenleri mesela yakmaktadır.

Yine (Elektrik) de, çok işlere yarıyor.
Onunla makinalar, aletler çalışıyor.

Ama zararları da, pek çok görülmektedir.
Nitekim çarptığını, hemen öldürmektedir.

(İlaçlar) da, dertlere deva olduğu halde,
Fazla alınır ise, zarardır fevkalade.

Nitekim (Ekmek) bile, normalden fazla şayet,
Yenilirse, o zaman zararlı olur elbet.

İşte (Nefsimiz) dahi, aynen bunlar gibidir.
Yani nefs, hem zararlı, hem de faidelidir.

İnsanın yaşaması ve hatta üremesi,
Gibi sebepler ile yarattı Allah nefsi.

Dünya için çalışıp, geçimini sağlamak,
Yine ahiret için çalışıp, sevap almak,

Dinini, namusunu koruyabilmek için,
Nefs, lazımdır insana, doğrusu budur işin.

Fakat nefsin, zararlı, kötü isteklerine,
Gem vurup, mani olmak lazımdır elbet yine.

Nefsin bu istekleri engellenirse eğer,
Ulvi mertebelere yükselir o kimseler.

Hatta nefse uymamak sayesinde bir insan,
Melek mertebesine erişebilir bazan.