Hazret-i Ömer “radıyallahü anh”, halifelik günlerinde bir grup eshabla Medine’den çıktı.

Yanında kölesi hazret-i Mugire de vardı.
Şam’a gidiyorlardı.

Ancak bir devesi vardı Halifenin.
Ve kölesiyle nöbetleşe biniyorlardı.

Ancak, Şam’a iyice yaklaşmışlardı ki, deveye binme sırası hazret-i Mugire’ye gelmişti.
Hazret-i Ömer indi.

Tam Mugire binerken eshab girdi araya:
- Ya emir-el müminin! Deveye siz binseniz yine.

- Neden ben binecekmişim?
- Şam halkı kölenizi devede, sizi yaya görürlerse, kölenizi halife zannederler. Endişemiz bundandır efendim.

Hazret-i Ömer pek memnun olmamıştı bu sözlerden.

Buyurdu ki:
- Kardeşlerim, kalblerimiz İslam’ın nuruyla aydınlanmadı mı?
- Elhamdülillah.

- Resulullah efendimize eshab olmakla şereflenmedik mi?
- Şükürler olsun.

- Peki söyleyin bana. Bu iki büyük nimete kavuşmuşken, deveye binmemizin ne kıymeti vardır? Bu nimetler bize yetmez mi?

Eshab-ı kiram sustular.
Hak vermişlerdi Halifeye.

Şam’a vasıl olunca emretti Hazret-i Ömer:
- Kimin bende bir hakkı varsa, gelip istesin!

Kulağımı çekmiştiniz

Bunun üzerine kölesi öne çıktı ve;
- Efendim! Bir defa büyük bir suçum yokken kulağımı çekmiştiniz. O hakkımı istiyorum, dedi.

Hazret-i Ömer memnun olmuştu:
- Gel öyleyse, sen de benimkini çek, ödeşelim! buyurdu.

Eshab-ı kiram şaşırdılar.

Biri cesarete gelip, arzetti:
- Ey Halife! Sizin gibi adil bir melik dünyaya gelmemiştir. Böyleyken onun böyle hak istemesini biz doğru bulmuyoruz.

Hazret-i Ömer kararlıydı:
- Sakın mani olmayın, buyurdu. Bugün helallaşmazsak, yarın çok güç olur ahirette.

Ve döndü kölesine.
- Haydi gel, yap dediğimi!

Hazret-i Mugire yaklaştı.
Ve Efendisinin kulağını belli belirsiz bir şekilde, adeta okşar gibi çekiverdi.

Hazret-i Ömer itiraz etti buna:
- Hayır, öyle değil, kuvvetli çekeceksin!

Hazret-i Mugire edeble mırıldandı:
- Fazla çekersem, sizin hakkınız bana geçer diye korktum efendim.

- Öyleyse hakkını helal et!
- Helal olsun efendim.

Hazret-i Mugire’nin maksadı, Efendisini sevindirmekti.
Çünkü Onu çok iyi tanıyor, böyle yaparsa mutlu olacağını kesin biliyordu.

Nitekim o günden sonra Hazret-i Ömer, daha çok sevmişti kendisini.