Beka bin Batu "rahmetullahi aleyh", Irak’ta yetişen Evliyadandır.

Bir gün sevdikleriyle sohbet ediyordu ki;
- Dünya, ahmaklarla dolu, buyurdu.

Şaşırdılar:
- Neden öyle söylersiniz efendim?

- Çünkü işlerini insanlara göre ayarlıyorlar. İnsanlarla arayı düzeltmeye çalışıyorlar. Halbuki sen önce Allah’la aranı düzelt. Onunla dost ol.

Ve devam etti:
- Sen, mahkemeye hesap vermeye gidiyorsun. Hakkında bir ferman çıkacak. İdam mı? Müebbet mi? Ateş mi? Belli değil. Sen hâlâ yoldaki bakkalla, kasapla uğraşıyorsun.

İki güzel iyilik

Bir gün de cemaate;
- Kardeşlerim, size, iyiliklerden en güzel iki tanesini söyleyeyim mi? diye sordu.

- Buyurun efendim, dediler.
- Birincisi, Allahü teâlâya dosdoğru bir iman. Öbürü, insanlara iyilik etmektir.

Sordular.
- Kimlere iyilik edelim hocam?
- Önce anneye, babaya ve hocaya.

- Sonra efendim?
- Sonra aile efradına, akrabaya, arkadaşlara. Daha sonra da yakından uzağa doğru herkese.

Arkadaşında fani ol!

Bir gün de bir gence;
- Arkadaşında fani olamazsan, Allahü teâlâda fani olamazsın, buyurdu.

Delikanlı anlamadı:
- Fani olmak ne demek efendim?

- Yani arkadaşının menfaatini, kendi menfaatinin üzerinde tutacaksın. Onu, kendine tercih edeceksin. Böyle yaparsan, arkadaşında fani olmuş olursun.

Cennette köşk ister misin?

Bir gün de bir sevdiğine;
- Cennette bir köşke sahip olmak ister misin? diye sordu.

O kimse;
- Çok isterim efendim, dedi.

Buyurdu ki:
- Öyleyse haklı olduğun halde haksızlığı kabul et. Yani haklı sen iken, “Sen haklısın!” de karşı tarafa.

Adam sevindi:
- Böyle diyene köşk mü verilecek efendim?
- Evet. Bunu Peygamber efendimiz aleyhisselam haber veriyor ve “Kefili de benim” buyuruyor.

- Bu, bir defaya mı mahsus efendim?
- Hayır, her “Sen haklısın” deyişte ayrı bir köşk verilecektir.