Mısır Evliyasından Ahmed-ez Zahid "rahmetullahi aleyh" hazretlerinin talebesinden Ömer adında bir genç, bu zatın huzuruna geldi ve;
- Efendim, izin verirseniz memlekete gitmek istiyorum, diye arzetti.

Büyük Veli;
- Hay hay evladım, buyurdu. Git tabii, iyi olur.

- Yarın sabah çıksam hocam?
- Tabii ya. Anneni babanı ziyaret eder, dualarını alırsın.

Delikanlı sevinmişti.
Hocasının elini öpüp çıkıyordu ki, mübarek zat seslendi arkasından:
- Giderken bal götür babana!

Hikmetini anlamadıysa da,
- Baş üstüne efendim! deyip düştü yola.

Memleketine vardığında gördü ki babası ağır hasta.
Getirdiği balı verdi annesine.

Kadıncağız balı görünce çok şaşırıp, sarıldı oğlunun boynuna.
- Nerden akıl ettin bunu oğlum?
- Hayrola, bal mı lazımdı yoksa?

- Evet ya. Doktorlar, babana bal yemesini söylediler. Ama yoktu buralarda. Çaresizdik. Sen Hızır gibi yetiştin oğlum.

Gülümsedi çocuk:
- Hocam söyledi anne. Ben nerden bileyim.

Kadıncağız;
- Öyleyse bil o hocanın kıymetini oğlum. Sakın ayrılma yanından, dedi.

Sonra açıp, balı yedirdiler hastaya.
Kısa zamanda şifaya kavuştu adam.

Bu dünya, hayaldir

Mübarek zat, bir gün de bir sevdiğiyle sohbet ediyordu ki;
- Bu dünya hayaldir, buyurdu.

Adam pek anlayamadı.
- Dünya hayal midir efendim?

- Evet, bir rüyadır dünya. Peygamber efendimiz aleyhisselam öyle buyuruyor.

- Ne buyuruyor hocam?

- “İnsanlar uykudadır, ölünce uyanırlar” buyuruyor.