İmam-ı Gazali hazretleri “rahmetullahi aleyh”. Büyük İslam alimi.
Bir gün “İhlas”tan sorarlar bu zata.
Şu bilgileri verir:

Hak teâlâ buyurdu:
- “İhlas, sırrımdır benim. Onu, dostlarımın kalbine yerleştiririm”.

Muaz bin Cebel hazretleri der ki:
- “İhlasla amel et. Az da olsa, eder kifayet”.

Ebu Süleyman hazretleri der ki:
- “İhlasla iş yapan, kurtulur. Tek muradım budur”.

Rüyada sordular birine:
- Hak teâlâ ne yaptı amellerine?

Dedi ki:
- Allah için yaptıklarım beni karşıladı. Hatta yoldan ihlasla bir taş kaldırmıştım. O bile defterimde vardı. Ama, “bin altın” değerinde bir sadaka vermiştim. Onu göremedim.

Ve arzettim:
- Ya ilahi, o hayrım yoktur mizanımda.

Denildi ki:
- Gönderdiğin yerdedir. Arama burada.

Hatırladım hemen.
Onu verirken biri görmüştü.
Sevinmiştim içimden.

Ve şu menkıbeyi anlatır:

O heybeyi niçin aldın?

Bir kişi cihad için, harbe gider.
Yolda ucuz bir heybe görür.

Kendi kendine;
“Şunu alayım. İlerde satıp, para da kazanayım” diye düşünür.

Ve alır o heybeyi.
Ama rüya görür o gece.

İki melek yere inerler.
Biri, diğerine der ki:
- Bu gaziler Allah için cihada gidiyorlar. İsimlerini tek tek yaz.

Sonra o kimseyi gösterip;
- Ama şu hariç. O, ticarete gidiyor, der.

Adam üzülür.
- Ben de Allah için cihada gidiyorum, der.

Melek sorar:
- Peki ama, niçin aldın o heybeyi?
- İlerde satıp, biraz kâr edecektim.

O melek, diğerine;
- Yaz öyleyse, der. Bu, hem cihada gidiyor, hem de ticarete.
Rüyanın burasında uyanır.

Anlar hatasını.
Atar kalbinden bu kâr faslını.