Şam’da vefat eden Halimi Çelebi hazretleri "rahmetullahi aleyh", bir gün mahalleden bir gencin evine gitmişti.

Kitaplıkta dizilmiş dini kitapları göstererek;
- Bunları okuyor musun evladım? diye sordu gence.

Delikanlı;
- Hayır efendim, dedi. Okuyamıyorum.

- Neden oğlum?
- Okumaya pek vaktim olmuyor efendim.

- Pekala, buyurdu. Sana bir şey soracağım. Mesela hasta olan birisi doktora gidip ilaçlarını alsa. O ilaçları getirip ilaç dolabının raflarına güzelce dizse. Onları kullanmadığı müddetçe o ilaçların ona bir faydası olur mu?

Delikanlı düşünmeden cevap verdi:
- Olmaz tabii efendim.

- Peki, bir kimse de dini kitapları alıp kitaplığın raflarına dizse. Onları okumadığı müddetçe o kitaplardan istifade edebilir mi?

Genç büktü boynunu:
- Edemez tabii hocam.

- Ne demek istediğimi anlıyorsun değil mi?
- Evet efendim, çok iyi anladım. Bugünden itibaren okuyacağım inşallah.

Çok yaşamak istiyorum

Bir gün de bir kimse bu zata gelip;
- Efendim, ben uzun yaşamak istiyorum, acaba ne yapmalıyım? diye sordu.

Cevabında;
- Öyleyse ölümü unutma, buyurdu.

O kimse şaşırmıştı:
- Efendim ben ölmeği değil, çok yaşamayı istiyorum.

- İyi ya, çok yaşamak istiyorsan, ölümü hatırından çıkarma. Çünkü ölümü hatırlamak, ömrü uzatır.

O kimse sordu:
- Peki, ya ölümü unutmak efendim?
- “Ölüm”ü unutanın ömrü kısa olur. Böyleleri üç şeye hasret giderler. Topladığına doymaz, umduğuna kavuşamaz, ahiret yolculuğu için yeterli hazırlık yapamazlar.