Kıbrıs’ta medfun bulunan Velilerden Hafız Ali Efendi "rahmetullahi aleyh", bir gün gençlerle sohbet ederken;
- Evlatlarım, Cehennemden kurtulmanın bir tek çaresi vardır, iki değil, buyurdu.

Gençler merak etti.
- O nedir ki efendim?

- Kurtulmanın tek çaresi, “kurtulanlarla beraber olmak”tır.

Sordular:
- Kurtulanlar kimlerdir ki hocam?

- Allah adamları, İslam büyükleri, Ehl-i sünnet alimleridir. Onlarla beraber olanlar da onların hürmetine kurtulurlar.

- Onlar yoksa efendim?
- Onların “kitaplarını okuyanlar” da onlarla beraber sayılır.

Allah kimleri sever?

Bir gün de;
- Efendim, Allahü teâlânın bir kulunu sevip sevmediği nasıl anlaşılır? diye sordular.

Cevabında;
- Bir kimsenin ne dine, ne de dünyaya faydası olmayan, fuzuli ve malayani işlerle uğraşması, Allahü teâlânın onu sevmediğine işarettir, buyurdu.

Sordular:
- Allah kimleri sever efendim?

- Faydalı iş yapanları, kullara hizmet edenleri, yani çalışanları sever. Onun için Müslüman tembel olmaz. Çalışır, hizmet eder Allah’ın kullarına.

Şöyle bitirdi:
- Müslüman “çile adamı”dır, kimseye yük olmaz, ama “yük çekme”yi sever.

Kim kimi severse...

Bir gün de;
- Efendim, Cennete girmenin yolu nedir? diye sordular bu zata.

Cevabında;
- Dünyada “cami”de buluşanlar, öbür tarafta “Cennet”de buluşacaklardır, buyurdu.
Çünkü kim kimi severse, onunla beraber olur. Bu, bir yolculuktur.

Şöyle bitirdi:
- Asıl iş, “büyüklerin vasıtasına binebilmek”tir. Onlarla birlikte olanlar zararlı çıkmazlar.