İslam âlimlerinin en büyüklerinden Seyyid Abdülhakim Arvasi “kuddise sirruh” hazretlerine bir gün bazı tanıdıkları;

- İman nedir efendim? diye sordular.

Cevabında;
- İman, Muhammed aleyhisselamın, Peygamber olarak bildirdiği şeyleri, akla, tecrübeye ve felsefeye danışmaksızın tasdik etmek, inanmaktır, buyurdu.

Sordular:
- Akla uygun olduğu için tasdik ederse efendim?

- O zaman aklı tasdik etmiş olur, Resulü tasdik etmiş olmaz. Veyahut, Resulü ve aklı birlikte tasdik etmiş olur ki, o zaman Peygambere itimat tam olmaz. İtimat tam olmayınca, iman olmaz.

Tecrübesine inanırsa…

Sordular yine:
- Tecrübeye uygunsa inanır, değilse inanmazsa hocam?
- O zaman da tecrübesine inanmış olup, Resule inanmamış olur ki, bu da olmaz.

- Felsefe ile ölçmeye kalkarsa efendim?
- Bu sefer de filozofa inanmış olup, Peygambere inanmış olmaz.

- İman nasıl olmalı öyleyse hocam?
- İman, Resul-i Ekrem Efendimizin, Allahü teâlâ tarafından, Peygamber olarak getirdiği emirlerin hepsine kayıtsız ve şartsız iman ve itikat etmektir.

- Peki bunlardan sadece birine inanmaz veya şüphe ederse?
- Bu da açıkça küfürdür.

- Neden efendim?
- Çünkü, Resule inanmamak veya itimat etmemek, Ona yalancı demek olur. Yalancılık ise kusurdur ve kusuru olan kimse, Peygamber olamaz.

Namazın önemi

Bir gün de;
- Efendim, bize “Namaz”ın önemini anlatır mısınız, dediler.

Buyurdu ki:
- Adem aleyhisselamdan beri her dinde bir vakit namaz kılmak vardı zaten. Hepsinin kıldığı bir araya toplanarak bize farz edildi.

Sordular:
- Namaz kılmak, imanın şartı mıdır efendim?
- Hayır. Namaz kılmak imanın şartı değilse de, namazın farz olduğuna inanmak, imanın şartıdır.