İbrahim Havvas hazretleri “rahmetullahi aleyh”, bir gün Ravda-yı mübareki ziyarete giderken çölde vahşi hayvanlar gördü ki, susuzluktan takatları kalmamıştı.

Acıdı onlara.
Ve bir kayaya hafifçe dokundu eliyle.

Allah’ın izniyle o anda su fışkırdı kayadan.
Çölde susuz kalmış ne kadar hayvan varsa, anında üşüştüler oraya.

Ve o sudan doya doya içtiler.
Yoluna devam ederken, nurlu biri yanına yaklaşıp sordu:

- Böyle nereye gidiyorsun ya İbrahim?
- Medine'ye.

- Resulullahı mı ziyaret edeceksin?
- İnşallah.

- Bir şey rica etsem yapar mısın?
- Emriniz olur.

- Estagfirullah. Resulullah efendimize “aleyhisselam” benim de selamımı söyler misin?
- Hayhay. Kimin selamı ver diyeyim?

- Kardeşin Hızır’ın dersin.

Hızır kelimesini duyunca elini öpmek istedi hemen.
Fakat öpemedi.

Zira çoktan kaybolmuştu gözden.

Küfür’den çok korkun!

Bu zat bir gün sohbetinde;
- Bir Müslüman dinden çıkarsa, buna mürted denir, buyurdu. Mürted olunca, önceki ibadetleri ve sevapları yok olur.

Sordular:
- Kelime-i şehadeti söylerse, tekrar imana gelmez mi efendim?
- Hayır.

- Ne yapması lazım peki efendim?
- İmanının gitmesine sebep olan o şeyden tövbe etmesi gerekir. Yoksa Müslüman olamaz.

- Bu, korkunç birşey efendim.
- Elbette. Bunun için Müslüman, küfre girmekten çok korkmalı, İslamiyet’e uygun olmayan söz, iş ve hareketlerden şiddetle sakınmalıdır.

Ve ekledi:
- Hadis-i şerifte mealen; “Şirkten sakınınız! Şirk, karıncanın ayak sesinden daha gizlidir” buyuruldu.