Midyen bin Ahmed “rahmetullahi aleyh”, Allah adamlarındandır.
Eşmuni lakabıyla tanınır.

Dergahının önünden bir dere akardı bu zatın.
Bir gün bu derede abdest tazeliyordu ki, durdu bir ara.
Ve acele nalininin tekini çıkarıp, hızla fırlattı karşı duvara.

Talebeler şaşırdılar.
Hiçbir şey anlamamışlardı.
Ne oldu diye birbirlerine bakıştılar.

Sormaya da çekindiler hocalarına.
Aradan bir yıl geçti.

Biri geldi huzuruna

Bir gün, talebesiyle sohbet ediyordu ki, uzak diyarlardan bir talebesi çıkıp geldi bu zatın huzuruna.

Elinde de kağıda sarılı bir şey vardı.
Girip selam verdi ve oturdu hocasının karşısına.

Mübarek zat sordu:
- Ne var ne yok oralarda?
- İyiyiz efendim. Ancak takriben bir yıl önce garip bir hadise olmuştu. Onu arz etmeye geldim zat-ı alinize.

- Hayrola, ne oldu?
- Efendim, evlenme çağında bir kızımız var bizim. O, bir gün ıssız bir yerden geçiyormuş ki, birden terbiyesiz bir adam çıkmış önüne. Sarkıntılık yapmak istemiş. Kimsecikler de yokmuş civarda.

Babamın üstadı hürmetine

O fena adam kızıma yaklaşıp, tam dokunmak üzereymiş ki, kızım kalbinden;
“Yâ Rabbi! Babamın üstadının hürmetine kurtar beni bu adamdan!” diye yalvarmış.

O anda bir nalin, havadan süratle gelip, o adamın suratına kuvvetle çarpmış. Adam o darbeyle cansız yere serilmiş. Kızım da o nalini alıp eve getirdi.

Sonra açtı o paketi.
- İşte bu nalin hocam.

Eşmuni hazretleri “rahmetullahi aleyh”;
- Evet, bu, bizim nalin, buyurdu. Kızının Allahü teâlâya teslimiyeti tammış. Onu o edebsizden Rabbimiz kurtardı.