Abdülvehhab-ı Şarani hazretlerine;
- İyi insan nasıl olur efendim? diye sordular bir gün.

Cevabında;
- İyi insan, gece gün, kendini hesaba çeker ki, ahirette Cehenneme girmesin, buyurdu.

Ve ekledi:
- O, dünya düşüncesini, kalbinden çıkarıp atar. Cehennem ateşinden kurtulmaya çare arar.

Bir gün de sohbetinde;
- Kardeşlerim, uzun emeli çıkarın gönlünüzden. Zira ecel çok yakınımızdadır. Kimseyi kötü bilmeyin. Su-i zan etmeyin kimseye.

Neden çok günahtır?

Dinleyenler;
- Su-i zan çok mu günahtır efendim? diye sordular.

Şöyle anlattı:
- Bir Müslüman, çok nafile ibadetler yapsa ve bunlardan kazandığı sevapları terazinin bir gözüne koysalar, öbür kefesine de bir tek su-i zan günahı konsa, günah kefesi ağır gelir.

- Hikmeti ne efendim?
- Çünkü bu, kul hakkıdır ve vebali çok büyüktür. Helallık alınmaz da ahirete kalırsa, çaresi bulunmaz.

En büyük sermaye

Bir gün de sevdiklerine;
- Mümin için en büyük sermaye, günah işlememektir, buyurdu.

Ve ekledi:
- Zira şimdi kabirdekiler, işledikleri günahlar için büyük pişmanlık içindeler. Ama faydası yok.

- Neden efendim? dediler.
- Çünkü ömür bitti. Geri dönüş yok. Yani imtihan bitti. Dünyada iken pişman olsalardı işe yarardı belki.

Sordular:
- Pişmanlık tövbe midir efendim?
- Evet. Günahına tövbe eden, hiç günah işlememiş gibidir.