Ebu Muhammed el Baltaci hazretleri “rahmetullahi aleyh”, Evliyanın büyüklerindendir.

Bir gün, uzun bir yolculuğa çıkmıştı.
Bir köyde mola verdi.
İkindi namazını kılmamıştı.

Camiye girip kıldı namazını ve çok yorgun olduğundan uyuyuverdi oracıkta.
Derken akşam oldu.

Caminin imamı içeri girip bu zatı uyur görünce canı sıkıldı.
Dürtüp uyandırdı. Ve başladı hakarete.

Büyük Veli cevap vermeyip çıktı camiden.
Kalbi incinmişti.
İmam mihraba geçip, tekbir aldı ve namaza başladı

Fakat o da ne?
Hiçbir şey okuyamıyordu.

Kur’an-ı kerimi unutmuştu tamamen.
Bir harf bile kalmamıştı zihninde. Cemaat da bir mânâ veremedi buna.
Ama o anlamıştı hatasını.

Süratle camiden çıktı ve arayıp buldu bu zatı.

Ellerine sarılıp;
- Özür dilerim, dedi. Size haksız yere hakaret ettim. Siz, Allah’ın sevgili kulusunuz ki, bütün bildiklerimi unuttum.

Ve yalvardı:
- Ne olur dua edin de kurtulayım bu halden.

Dua etti mübarek zat.
İmamın eski bilgileri, tekrar geldi zihnine.

Dünya nedir?

Bir gün de sevdiği bir talebesi;
- Efendim, büyükler, “Dünyadan sakınınız!” buyuruyorlar. Bu ne demek? diye sordu.

Cevabında;
- Burada dünya demek, haram ve mekruhlardır buyurdu. Dünyadan sakınmak, günahtan sakınmak demektir.

- Ama günah işlemek tatlı geliyor efendim.
- Evet, nefse tatlı geliyor. Nefs günahtan zevk alır çünkü.