Ebu İshak İbrahim hazretleri “rahmetullahi aleyh”, Allah adamlarındandır.

Kalbi, Allah aşkıyla yanıyordu.
Tatlı dilli, güler yüzlü, hem çok cömertti.

Ona mahsus bir özellik vardı ki, vaaza başladığı zaman, onbinlerce Müslüman dinler, istifade ederdi.
Çok uzaklarda olanlar bile Onun sesini işitir, rahatlıkla dinlerlerdi vaazını.

Bir gün yine vaaz ediyordu.
O anda, Kahire'nin çok uzak bir köyünde, bir kadıncağız da evinin önünde oturmuş, hem hamur yoğuruyor, hem de vaaz dinliyordu.

Derken kendinden geçti.
O esnada bir köpek gelip, hamuru yemeğe başladı.
Büyük Veli, vaaz kürsüsünden gördü bunu.

Köpek hamuru yiyor

Sohbetin arasında;
- Falan köyde bir hanım vaazı dinlerken kendinden geçti. Ama köpek gelmiş hamuru yiyor, haberi yok, buyurdu.

Cemaat, bir şey anlamadı bu sözlerden.
Ama mutlaka bir hikmeti vardır diyorlardı içlerinden.

Kadıncağız bu sesi duyup uyandı.
Ve gördü bir köpeğin hamuru yediğini.
Onu kovup kurtardı hamuru.

İlmihal okuyun!

Bu zat, bir gün;
- Bir araya geldiğinizde, boş şeylerle vakit geçirmeyin, buyurdu bazı gençlere.

- Ne yapalım efendim? dediler.
- Açın, kitap okuyun.

- Hangi kitabı okuyalım?
- Ehl-i sünnet âlimlerinin yazdığı bir İlmihal kitabını mesela. Böyle yaparsanız rahmet iner oraya, bereket yağar.

Ve ekledi:
- Kalbleriniz de nurlanır. Asıl maksat da bu değil midir zaten?