Senusi hazretleri “rahmetullahi aleyh”, Cezayir'de yetişen âlim ve Evliyadandır.

Allahü teâlâyı, bir an bile unutmaz, Allah korkusundan, geceleri yatıp uyuyamazdı.

Hüzünlü görünürdü.
Ama çatık kaşlı ve asık suratlı değildi.

Ahiret düşüncesi ve Allah korkusundan, göğsünün hırıltısı duyulurdu etraftan.

Gündüzleri herkese güler yüz gösterse de, geceleri Allah korkusu ile ağlardı.

Talebesinden biri, buna vakıf olup;
- Efendim, hikmeti ne ki, devamlı kederli ve hüzünlüsünüz? Yüz renginiz de sarı ve solgun. Neden acaba?

Cehennemi gördüm

Buyurdu ki:
- Evladım, Cehennemi, rüyada gösterdi Rabbim bana. Şiddetli ateşini, korkunç azaplarını gördüm. İşte o günden itibaren değişti yüz rengim. O korkuyla sarardı, soldu benzim.

Ve sordu ona:
- Cehennemi görenin hali nasıl olur, hiç düşündün mü? Onu gören rahat yatar ve uyuyabilir mi?
- Uyuyamaz efendim.

- Onu gören, bir daha gülebilir mi?
- Gülemez efendim.

- Doyuncaya kadar yemek yiyebilir mi?
- Yiyemez tabii efendim.

- İşte Cehennemin şiddeti, gözümün önünden hiç gitmiyor. Bu yüzden benzim sarı, bu yüzden kederliyim.

Geceleri yatmazdı

Senusi hazretleri, yatmazdı geceleri.
Korkusundan uyuyamazdı.

Eğer uyku bastırıp, biraz uyusaydı, hemen ayağa fırlar ve;
- Ey günahkâr Senusi! derdi. Kalk, istiğfar et ki affetsin Rabbin seni. Bir de Cehennem azabından korkuyorum diyorsun. Bu nasıl korku ki, rahatça yatmış, uyuyorsun?