Fudayl bin İyad hazretlerine “rahmetullahi aleyh” bir gün Harun Reşid geldi.
Ve nasihat istedi kendisinden.

Hazret-i Fudayl ona;
- Ey Harun! Sen şimdi sultansın ama asıl sultanlık, kendi nefsine sultan olabilmektir, buyurdu.

O nasihat ettikçe sultan ferahlıyordu.

Hazret-i Fudayl devam etti:
Ey Harun! Büyük baban hazret-i Abbas, bir gün Resul-i ekreme gelerek;
- Beni, bir kavim üzerine emir yap! dedi.

Peygamber efendimiz aleyhisselam da ona;
- “Ey amcam! Seni nefsinin üzerine emir yaptım!” buyurdu.

Yani Kendi nefsini itaate getirmen, halkın bin senelik ibadetinden hayırlıdır demek istedi.

Ayrıca;
- “Ey amcam! Bir kavme başkan olmak, pişmanlıktır” buyurdu.

Harun Reşid;
- Yine söyle ey Fudayl! dedi.

Büyük Veli;
- Sultanlık büyük vebaldir, buyurdu.

Ve ekledi:
- Çok ağır bir yükün altına girdin. Bunun azabından kurtulmak istiyorsan, teb'andan yaşlıları kendi baban, gençleri kardeşin, çocukları evladın, kadınları anan, kızları da bacın bil. Sen bu yakınlarına nasıl davranıyorsan, teb'ana da böyle davran.

Harun Reşid hem dinliyor, hem ağlıyordu.