Cafer-i Sadık hazretleri “rahmetullahi aleyh”, evlad-ı Resuldür.
Yüzü çok güzel, mizacı yumuşaktı.

Aliyyül mürteza’ya “radıyallahü anh” benziyor, etrafına nur ve feyiz saçıyordu.

İlim ve fazilette eşi yoktu.
Fen ilimlerinde de öyle.

Fizik ve kimyada da derin bilgisi vardı ki, kimyager Cabir “rahmetullahi aleyh” Onun talebesiydi mesela.

En büyük talebesi İmam-ı azam hazretleridir.
Kıymetli sohbetine iki sene devam edip çok büyük derecelere kavuştu.

Nitekim kendisi; (O iki sene olmasaydı, Numan helak olmuştu) buyurmuştur.

Çok mütevazıydı.
Duası, anında kabul olurdu.

Şu kuluna lütfet!

Bir gün, yolda yalnız başına yürüyor, sevenlerden çok fakir biri de ardından gidiyordu. Adamcağızın doğru dürüst elbisesi yoktu.

Onu böyle görünce;
- Yâ Rabbi, şu kuluna lütfedip bir elbise gönder! diye dua etti.

Duası yeni bitmişti ki, fakirin önüne biri çıkıp, bir paket içinde elbise verdi kendisine.

Dua et, zengin olayım

Birisi de Hazret-i İmama gelip;
- Dua edin de zengin olup, çok hacca gideyim, diye rica etti.

Hazret-i İmam ellerini kaldırıp;
- Yâ Rabbi, buna çok mal ver. Elli defa hac yapsın, diye yalvardı.

Kısa zamanda zengin oldu adam.
Ellinci haccından sonra vefat etti.

İmamı üzdü, ama…

O devirde Zeyd-i Kelbi adında biri vardı.
Bir gün, bu büyük İmamı üzdü bilerek.

Lakin bu büyük Velilerin “rahmetullahi aleyhim”, keskin kılıca benzediğini, onlara çarpanın kendisinin helak olacağını bilmiyordu.

Nitekim tenha bir yerden giderken bir aslan çıktı karşısına.
Ve saldırıp parça parça etti vücudunu.