Ebu İshak İbrahim hazretleri “rahmetullahi aleyh”, Evliyanın büyüklerindendir.

Edeb timsali olup, siması pek güzeldi.
Henüz büyüklerin yoluna girmemişti ki, şöyle bir hadise yaşadı:

O devrin Evliyasından Müslim-i Mağribi hazretlerini “rahmetullahi aleyh” işitip ziyaretine gitti bir gün.

Dergaha vardığında akşam vaktiydi.
O dergahtan içeri girince, akşam namazı için ayağa kalktılar.
O da safa girip, imama uydu.

Fakat kalbine vesveseler hücum etti birden.
Çünkü okumasını beğenmemişti bu büyük Veli’nin.
Güya tecvid hatası bulmuştu okumasında.

Bu nasıl Evliya?

Kendi kendine;
“Bu nasıl Evliya? Tecvit bile bilmiyor. Boşuna gelmişim” diye düşündü.
Ve hemen ayrılmaya karar verdi.

O gece dergahta yatıp, ertesi gün erkenden yola çıktı.
Fakat o da ne?
Koca bir aslan çıktı karşısına.

Yol vermiyordu.
Korkup geri çekildi.

Başka yoldan gidecekti ki, bu defa daha iri aslanlar çıktı karşısına.
Korkudan İmdaat! diye bağırdı.

Müslim-i Mağribi hazretleri bu sesi işitip çıktı dışarı.
Aslanlar, Onu görünce, adeta bir suçlu gibi utanıp, hemen toparlandılar.

Ben size ne demiştim?

Mübarek zat tuttu birinin kulağından.
Ve şiddetle azarladı.
- Ben size, benim misafirlerime dokunmayın dememiş miydim?

Çok mahcup oldular.
Ve başlar önlerinde sıvışıp gittiler oradan.

Ebu İshak anlamıştı hatasını.
Çok utandı yaptığına.

Tam teslim oldu bu zata.
Çalışıp, büyük bir âlim olarak ayrıldı yanından.