İmam-ı Gazali hazretleri “rahmetullahi aleyh” zamanında Ebül Hasan adında bir imam vardı.

Bir gün İhya-yı ulum kitabından biraz okumuş, ancak beğenmemişti.
Güya yanlış vardı içinde.

Bunun için yakmayı düşündü kitabı.
Hatta bütün mahalle halkına haber gönderdi.
Evlerde ne kadar İhya kitabı varsa, köy meydanına yığıldı.

Ertesi gün yakacaklardı.
O gece bir rüya gördü bu imam.

Namaz kıldırdığı camiye girince, hazret-i Peygamberi “aleyhisselam” gördü birden.

İmam-ı Gazali hazretleri de karşılarında, ayakta duruyordu.
Bir ara elindeki İhya-yı ulum kitabını Resulullaha “aleyhisselam” takdim etti.

Şu kimseden dâvâcıyım

Ve eliyle o imamı göstererek;
- Yâ Resulallah, şu kimseden dâvâcıyım, dedi. Zira benim şu kitabımı yakmak istiyor.

Ve ekledi:
- Lütfen bir tetkik buyurun. Bir hata varsa dâvâmdan vazgeçeceğim. Yoksa, alın hakkımı bu adamdan.

Resulullah efendimiz “aleyhisselam”, kitabı baştan sona mütalaa edip;
- Vallahi bu çok güzel bir kitap, buyurdu. Hepsi doğru, tek bir satır bile hata yok.

Sonra da;
- Şu kimseyi soy ve iftira edenlere yapıldığı gibi çıplak vücuduna vur! buyurdu.

Bu emirle Ebül Hasen’i belinden yukarı soyup, vurmaya başladı.
Biiir, ikiii, üüüç, dööört.

O esnada uyandı Ebül Hasen.
Ter kan içindeydi.

Anlamıştı hatasını.
Hemen tövbe edip severek okumaya başladı Hazret-i İmamın kitaplarını.
Hatta bütün mahalle halkına haber gönderip, durumu bildirdi.