Esas adı Hamid-i Aksarayi ise de,
Somuncu Baba diye tanındı halk içinde.

Kayseri’de dünyaya gelen bu mübarek zat,
Aksaray'da, altmışüç yaşında etti vefat.

Okudu tamamiyle zahiri ilimleri.
Hazret-i Hızır ile sohbet etti ekseri.

Şam'da devam eyledi sonra bu tahsiline.
Bir çok evliyaların katıldı sohbetine.

Manevi bir yol ile, Bayezid Bistami’den,
Feyz alıp, daha sonra Tebriz'e gitti birden.

Orada, Alaaddin Erdebili adında,
Bir veliyi bularak, hizmet etti yanında.

O büyük evliyanın himmetiyle nihayet,
Yetişip, o veliden aldı mutlak icazet.

Buyurdu ki: (Ey Hamid, var git Anadolu’ya.
Öğrendiğin bu ilmi, götürüp yay oraya.)

Bütün talebesiyle birlikte yürüyerek,
Uğurladı Hamid’i o şehir dışına dek.

O, böyle tez zamanda alınca icazeti,
Ona haset ettiler diğer talebeleri.

Hocaları, Hamid’i uğurlarken orada,
Diğer talebelere dedi ki o arada:

(Şayet Hamid dönüp de, geri bakarsa eğer,
Anadolu, ilminden çok istifade eder.

Yok eğer bakmaz ise dönüp de bir an geri,
Olmaz o insanların ondan faideleri.)

Onlar merak ederken dönüp bakar mı diye,
Hamid, tam iki defa dönüp baktı geriye.

Tebriz'den ayrılarak, Kayseri’ye ulaştı.
Getirdiği feyzleri o insanlara saçtı.

İnsanlar, akın akın gelirdi sohbetine.
Bir gelen, istemezdi geri gitsin evine.

Hocasından aldığı ilimleri, feyzleri,
Yaydı Anadolu’ya, onun emri gereği.