Peygamber efendimizin “sallallahü aleyhi ve sellem”, mucizeleri çoktur.
Bin kadar olduğu meşhurdur.

Ağaçla, taşla konuşur, cinle melekle söyleşirdi.
Cansız şeyler selam verirdi kendisine.

Bir gün de yeni doğmuş bir bebekle konuşmuştu.

Şöyle ki;
Efendimiz bir yolda yürüyordu.
Karşıdan da bir kadın geliyordu o tarafa.

Ancak Efendimize düşmandı bu kadın.
Kucağında yeni doğmuş bir bebek vardı.

Tam Resulullahın yanından geçiyordu ki, bebek selam verdi:
- Esselamu aleyke ya Resulallah!

Efendimiz durup, cevap verdiler:
- Ve aleyküm selam!

Kadın da durdu.
Ama çok şaşırmıştı.

Efendimiz, o bebeğe sevgiyle bakıp;
- Peygamber olduğumu nasıl bildin? diye sordular.

Bebek;
- Hak teâlâ bildirdi. Cebrail de yanımdadır, dedi.

Sonra dua istedi:
- Ya Resulallah! Dua et, Cennette hizmetçin ben olayım.

Efendimiz aleyhisselam tebessüm ederek;
- Peki olur, buyurdular.
Ve istediği gibi dua ettiler.

Bebek çok sevinmişti.
- Ya Resulallah! Sen Allah’ın kulu ve Peygamberisin, dedi. Ne mutlu sana iman edene. Yazıklar olsun inkâr edenlere!

Yüzü gülüyordu.
Efendimiz aleyhisselama uzun uzun baktı.

- “Allah!” dedi.
Ve ruhunu teslim etti.

Annesi mi?
Görüp duyduklarından insafa geldi o da.
Kalbindeki düşmanlık sevgiye dönüştü.

Severek haykırdı “Şehadet”i.
Müslüman oldu.

Ve ardından;
- Ya Resulallah! Ömrüm küfürde geçti. Sana düşmandım. Ama şimdi seni her şeyden daha çok seviyorum, dedi.

Peygamber efendimiz aleyhisselam sevindiler ve;
- Sana müjdeler olsun. Senin için, Cennetten kefen getirildi, buyurdular.

Kadın da çok sevinmişti.
- Allah! dedi.
Ve ruhunu teslim etti.

İkisinin de cenaze namazlarını eda ettiler.
Aynı kabre defnettiler.