Kutbüddin-i İzniki hazretlerinin "rahmetullahi aleyh", buğday ticaretiyle uğraşan bir talebesi vardı.

Bir gün çağırdı o genci:
- Ahmet oğlum!
- Buyurun hocam.

- Bu sene bolca buğday al ve sakla ambarında.

Talebe;
- Baş üstüne efendim! dedi.
Ama merak etmişti.

Sordu hemen:
- Hikmetini sorabilir miyim hocam?

- Evladım, öyle zannediyorum ki, büyük bir kıtlık olacak seneye. O günlerde ucuza satar, insanların duasını alırsın. İyi olmaz mı?
- İnşallah efendim. Çok iyi olur.

Hocasının elini öpüp ayrıldı.
Buğday bol ve ucuzdu o sene.
Bütün sermayesini buğdaya yatırıp, doldurdu ambarını.

Gerçekten de büyük bir kıtlık oldu ertesi yıl.
Halk, ekmek için buğday bulamaz oldu.

Olanın da fiyatı el yakıyordu.
Dua almanın tam zamanıydı.

Ambarını açıp, seslendi halka:
- Gelin gelin! İsteyene, istediği kadar buğday! Hem de çok ucuza!

Halk bayram etti sevinçten.
O ise dönmüştü köşeyi.

Paradan mı?
Hayır. Dua almaktan.

“Söz dinleyen, kazanır” diye boşa dememiş büyükler.
Peki diyen, hem dünyada kazanır, hem ahirette.


Hocam bana dua edin!

Bir gün de bir talebesi çok üzüntülü bir halde geldi bu zatın yanına.

Ve arzetti:
- Hocam ne olur, bana dua edin!

- Hayrola evladım, ne oldu?
- Hiç huzurum yok efendim, çok sıkılıyorum.

- Neden huzursuzsun?
- Bilmiyorum efendim.

- Ben biliyorum onun sebebini.

Genç heyecanlandı:
- Biliyor musunuz hocam?
- Evet, bu huzursuzluğun sebebi “günah işlemek”tir oğlum. Günahlar kalbi sıkar, sıkıntı verir. Günah işlenince huzursuzluk başlar insanda.

- Peki ne yapayım hocam?
- Günahı bırakıp, ibadete sarılacaksın. Bilhassa “beş vakit namaz”ını aksatmadan kılacaksın.

- O zaman huzurlu olur muyum?
- Elbette. Allah’a kulluk etmek kalbe ferahlık verir evladım. Huzursuzluktan eser bile kalmaz. Çok mutlu olursun.

Delikanlı;
- Peki efendim! dedi.

Ve tuttu bu sözünü.
Mutlu ve huzurlu bir hayat sürdü ömür boyu.