Molla Hattab Karahisari “rahmetullahi aleyh”, Bilecik toprağını nurlandıran bir Allah dostudur.

Bir gün, uzak diyarlardaki bir Veli türbesine gitmiş ve gecelemişti orada.

Ancak bir viranelikti orası.
Ve koca koca yılanlar mekan tutmuştu o yeri.
Üstelik zehirliydiler.

Yöre halkı, bunu öğrenince telaşlandılar.
Ellerini ovuşturup, yakınmaya başladılar:

- Eyvah, yazık oldu mübarek zata.
- Evet, muhakkak zehirlenip ölmüştür.
- Tüh, haberimiz olsaydı mani olurduk.

Ve kalkıp koştular o türbeye.
Ancak sağ ve selametteydi mübarek zat.

Onu hayatta görünce çok sevinip;
- Elhamdülillah, sizi hayatta bulduk efendim. Çok şükür, zehirlenmemişsiniz, dediler.

Büyük veli şaşırıp sordu:
- Neden zehirleneyim ki?
- Burada zehirli yılanlar vardı da efendim. Doğrusu çok korktuk sizin için.

- Evet doğru. Sabaha kadar dolaşıp durdular etrafımda.

- Peki, size zarar vermediler mi efendim?
- Hayır. Onlar bana zarar vermezler ki.

Hayretle birbirlerine bakıştılar:
- Neden efendim?
- Çünkü ben hayatımda kimseye zarar vermedim ki, onlar da bana zarar versin, buyurdu.

Ve ekledi:
- Unutmayın. Kim Allah’tan korkarsa, Onun mahlukları da ondan korkar. Kim Allah’a itaat ederse, mahluklar da ona itaat ederler.


İyiliğe teşekkür

Bir genç de nasihat istemişti bu Veliden.

Sordu o gence:
- Evladım, biri sana bir iyilikte bulunsa, karşılığında ne yaparsın?
- Teşekkür ederim efendim.

- Neden teşekkür edersin?
- Çünkü iyilik yaptı bana. İyiliğe teşekkür edilir elbette.

- Evladım, o kimse bir vasıtaydı. Sana o iyiliği yapan bir başkasıydı aslında.

Delikanlı anlamadı:
- Başkası mı dediniz efendim?
- Evet evladım. Herkese, her türlü ihsanı yapan, her iyiliği gönderen, hakikatte biri vardır.

- O kimdir ki hocam?
- Allahü teâlâ. Her nimetin hakiki sahibi yalnız Allahü teâlâdır evladım. Asıl teşekkürü Ona yapmalısın.

Genç adam;
- Anladım efendim, dedi. Ama Ona nasıl teşekkür edebilirim ki?

Buyurdu ki:
- Günah işlememekle. Onun emirlerine göre yaşarsan, şükretmiş olursun kendisine.