Salih Dede "rahmetullahi aleyh", Balıkesir’de yaşamış Hak dostlarından.

Balıkesir merkezde, Atalar caddesi üzerinde bir apartmanın dibinde bulunuyor nurlu kabri.

Bir gün, günahlar içinde olan bir genç gelip, dert yandı bu zata:
- Efendim, hiç huzurum yok. İçim sıkılıyor.

Mübarek zat sordu:
- Neden sıkılıyorsun oğlum?
- Bilmiyorum. Devamlı bir huzursuzluk var içimde.

- Evladım, Allahü teâlânın emir ve yasaklarına göre yaşarsan huzurlu olursun. Huzursuzluk, “günah işlemek”ten ileri gelir ekseri.

Ve sordu:
- Evinizde Ehl-i sünnet alimlerinin yazdığı “İlmihal kitapları”ndan yok mu evladım?
- Var hocam, olmaz mı.

- Peki okumuyor musun o kitapları?
- Maalesef efendim, okumuyorum.

- Vah vah. Güzelim kitapları raflarda hapsettin öyle mi? Çok yazık. Senin ilacın o kitaplardır işte. Bir hasta, ilacını bilse ama kullanmasa, iyi olabilir mi evladım?
- Olmaz tabii hocam.

- İşte senin halin de buna benziyor. İlacın var, kullanmıyorsun. Bir ilaç kullanılmıyorsa, evde bulunmasının ne faydası olur?

Ve özetledi:
- O kitapları okuyup tatbik edersen, sıkıntıdan kurtulur, huzura kavuşursun.

Çok yaşamak için

Bir gün de, nasihat isteyen bir gence;
- Evladım, Allahü teâlânın sana nasıl davranmasını istiyorsan, sen de Allah’ın kullarına öylece davran, buyurdu.

Ve ekledi:
- Muvaffak olmanın sırrı ikidir. Biri, günah işlememek, öbürü, Allah’ın kullarına iyilik etmektir.

Ve şöyle bitirdi sözünü:
- Unutma, sabreden ve güler yüzlü olan, daima muvaffak olur.

Delikanlının hoşuna gitmişti bu sözler.

Sordu yine:
- Efendim, çok yaşamak istiyorum, ne yapayım?
- “Ölüm”ü çok düşün. Ölümü düşünmek ömrü uzatır.

- Peki hocam, huzurlu olmak için ne yapayım?
- Ölüme hazırlan.

Genç adam anlıyamadı:
- Özür dilerim efendim, ben huzurlu olmanın yolunu sormuştum.
- Anladım evladım. Müslüman, ölümü düşündükçe rahatlar. Hele ölüme hazırsa, huzur dolar içine. Onun mutluluğu yüzünden okunur.

- Peki efendim, bana son bir nasihat edin de, onu küpe yapayım kulağıma.

Buyurdu ki:
- Pekala, her işi yaparken “Rabbim bundan razı mı?” diye düşün. Razıysa yap, yoksa yapma!