Nişabur’da vefat eden büyük Veli Ebu Ali Dekkak "rahmetullahi aleyh" hazretlerine, bir gün bir kimse geldi ve;
- Efendim, bir miktar paraya ihtiyacım var, diye arzetti.

Mübarek zat, ona şefkatle bakıp;
- İnşallah buyurdu. Bana gelirse sana veririm.

Çünkü onun da parası yoktu o an için.
Ama yine de “Yok” demedi.
Çünkü Resulullah efendimiz aleyhisselam da “Yok” demezlerdi.

Az sonra biri gelip;
- Efendim, benim bir sıkıntım vardı. Ondan kurtulursam bir fakire şu kadar para vereceğim diye adakta bulunmuştum. Şimdi o adağımı yerine getirmek istiyorum. Kime versem acaba? diye sordu.

Mübarek zat, o fakiri gösterdi ona:
- Şuna ver. Bu kardeşimizin ihtiyacı varmış paraya.

Adam çıkarıp verdi ona parayı.
Fakir alıp saydı.
Tam da ihtiyacı kadardı.

Çok sevindi.
Ve teşekkür edip ayrıldı huzurdan.

Her şey insan için yaratıldı

Bu zat bazı sevdikleriyle sohbet ediyordu ki;
- Allahü teâlâ, yerde ve göklerde ne varsa, hepsini kim için yarattı, biliyor musunuz? diye sordu.
- Bilmiyoruz efendim, dediler.

Buyurdu ki:
- Biz insanlar için yarattı. Çünkü kâinattaki her şeyin, insana bir faydası vardır. Biz bilsek de, bilmesek de, bu böyledir.

Ve sordu yine:
- Peki insanı ne için yarattı dersiniz?
- Ne için efendim?

- İnsanı da kendi için yarattı. Yani kendisine ibadet etmeleri için yarattı. Nitekim Kur’an-ı kerimde mealen; “İnsanları ve cinleri, yalnız bana ibadet etmeleri için yarattım” buyuruyor.

Ve ekledi:
- Fakat Allahü teâlâ kulların ibadetine muhtaç değildir. Aksine bu ibadetlere bizim ihtiyacımız var.

Şöyle bitirdi:
- İnsanın, Allahü teâlâya muhtaç olmadığı bir an yoktur. İnsan, ibadet yapmakla şereflenir.