Tus, yani Meşhed şehrinde medfun bir büyük Velî var.
Ebu Ali Farmedi hazretleri “kuddise sirruh”.

Rüyalara, kerametlere ehemmiyet vermez;
“En büyük keramet, İslamiyet’e uymaktır” derdi.

Talebesinden biri, dergahta ibadet ederken evini düşündü bir ara.
Yeni evliydi.
Mevsim de kış olup, yakacak odun alamamıştı henüz.

Böyle düşünürken, evinin önüne “bir yük odun”un yıkılmış olduğunu hayal etti.
Sonra kalkıp baktı pencereden.

Aaa, o da ne?
Gözlerine inanamıyordu.

Gerçekten de “bir yük odun” vardı evinin önünde.
Ona, bu iyiliği hocası yapmıştı.

Buna çok sevinen genç talebe;
“Tamam!” dedi kendi kendine. “Ben artık kemale geldim. Baksana olacak hadiseler aynen kalbime geliyor. Keramet dedikleri şey de bu olsa gerek”.

Bu düşünce içinde koştu hocasına.
Ona bu halini anlatacaktı ki, büyük Veli;
- Git, vazifene devam et! buyurdu.

Delikanlı şaşkınlık içindeyken devam etti mübarek zat:
- Evladım, o hâl şeytanidir. Maksat böyle şeyler değildir. “Tasavvuf”tan maksat, emir ve yasaklara uymakta titizlik göstermektir.

Ve sordu ona:
- Sen ibadetten zevk alabiliyor musun?
- Pek değil efendim.

- Günahlar çirkin geliyor mu?
- Hayır.

- Bak evladım, eğer bu iki suale olumlu cevap verseydin, kerametten söz edebilirdik. Yoksa insanların bilmediği şeyleri bilmek, görmediği şeyleri görmek hüner değildir.

Gencin kafası allak bullak olmuştu.

Sordu hemen:
- Keramet nedir öyleyse efendim?

- Asıl keramet İslamiyet’e uymakta kolaylık duymaktır. Bunun için de helal lokma yemeliyiz. Helal yiyenin ibadet yapması kolaylaşır. Haramla beslenen vücut ise, harama meyleder.