Bağdat Evliyasından Faris bin İsa Bağdadi "rahmetullahi aleyh" hazretlerine, bir gün bir talebesi gelip;
- Efendim, dünyada en mühim şey nedir? diye sordu.

Cevabında;
- “Doğru iman” sahibi olmaktır, buyurdu.

Delikanlı sordu:
- Doğru iman nasıl öğrenilir efendim?

- Ehl-i sünnet alimlerinden veya onların kitaplarından öğrenilir. Bundan daha mühimi, bu doğru itikadı, başkalarının da öğrenmesine ön ayak olmaktır.

- Bunu nasıl yapabiliriz efendim?
- En iyisi kitap vermektir oğlum. “Ehl-i sünnet alimleri”nin yazdığı “İlmihal kitapları”ndan alıp eşine dostuna ver, sat, hediye et!

Sordu yine:
- Kendimiz anlatsak efendim?

- Hayır, buyurdu. Anlatmak için iyi bilmek lazım. Din konusu hassastır çünkü. Eğer yanlış anlatır veya eksik söylersen, büyük vebale girersin. Unutma, emr-i maruf yapmanın en iyi ve en kolay şekli, “kitap vermek”tir.

Ne yapayım?

Bir gün de bir genç bu zata gelip;
- Efendim, ben Allahü teâlânın sevgisini kazanmak istiyorum, ne yapayım? diye sordu.

Cevabında;
- Öyleyse din ilimlerini çok iyi öğren. Çünkü Allahü teâlâ bir kulunu severse, onu “dinde alim” yapar, buyurdu.

Ve ekledi:
- Daha da çok severse, “bu ilimleri yaymasını” nasip eder ona. Fakat bir şartla. Bu hizmeti kendinden bilmemesi lazım. Çünkü Allahü teâlânın dinini Onun kullarına ulaştırırken “Ben…” demek bidattır.

Genç sordu:
- Tavsiyeniz nedir efendim?

Buyurdu ki:
- Kendini aradan çekmelisin oğlum. Kendinden bilmezsen, büyüklerin feyz ve ihsanlarına kavuşursun.

Şöyle bitirdi:
- Kendinden bilmek, yani “Ben yaptım, ben ettim...” demek, Allahü teâlâdan ve büyüklerden gelen feyz ve bereketi keser evladım.