Edirne Velilerinden Evliya Kasım Paşa’ya “rahmetullahi aleyh”, bir gün bir sevdiği gelip;
- Efendim, nefs nedir? diye sordu.

Cevabında,
- Nefs, bütün iyiliklerden süzülmüş, sadece kötülüklerin bulunduğu bir varlıktır, buyurdu.

- Gıdası nedir efendim?
- Haram ve günahlardır.

- Nefs için bir kitapta “En ahmak yaratık” diye okumuştum. Bu doğru mu efendim?
- Evet, nefs mahlukların en ahmağıdır. Çünkü her arzusu kendi aleyhinedir. Bu da, onun ahmak olduğunun işaretidir.

- Onun arzusu nedir ki efendim?
- Onun tek arzusu, sahibine günah işletip sonra Cehenneme sokmaktır. Ama o, bununla tatmin olmaz. İnsanın içinde ilahlık dava eder. Onun asıl maksadı, insanları kendine taptırmaktır.

Geçim sıkıntısı içindeyim

Bir gün de genç birisi bu zata gelip;
- Efendim, geçim sıkıntı içindeyim, diye dert yandı.

Mübarek zat, ona şefkatle bakıp;
- Mühim değil, buyurdu. Rızık kolay evladım, sen onu düşünme.

Genç merak etti:
- Ya neyi düşüneyim efendim?
- İmanını düşün. Onu kaptırmamaya bak. Allahü teâlâ rızka kefildir, ama imana kefil değildir.

Delikanlı;
- Çok şükür efendim, dedi. İmanımız var.

Buyurdu ki:
- Evet imanın var, ama o imanın düşmanı da var evladım. Onu muhafaza edebilecek misin bakalım? Çünkü iman, bir kelime söylemekle kazanıldığı gibi, bir kelime söylemekle de kaybedilebilir.

Ve özetledi:
- Her gün mutlaka birkaç sayfa dini kitap okumalısın oğlum. “Ehl-i sünnet alimleri”nin yazdığı bir “İlmihal kitabı”nı oku. Ama her gün mutlaka oku. İmanını koruman buna bağlı çünkü.