Bitlis’in Nurşin ilçesinde medfun bulunan büyük Velilerden Ziyaeddin Nurşini hazretleri "rahmetullahi aleyh", bir gün şunu anlattı cemaatine:

Vaktiyle bir şehirde “salih bir Müslüman” yaşardı.
Vakitlerinin çoğunu ibadetle geçirirdi.

Ama bir şeyi ihmal ederdi.
Resulullah efendimiz aleyhisselama “salevat okuma”yı.

Bu salih kişi, bir gece Resulullah efendimizi gördü rüyada.
Ama hiç iltifat görmedi Efendimiz aleyhisselamdan.

Mübarek başlarını çevirdiler ondan.
Adam çok üzülüp ağlamaya başladı.

Gözyaşları içinde;
- Ya Resulallah! Niçin böyle davranıyorsunuz? diye sordu.

Efendimiz aleyhisselamın cevabı üç kelimeydi:
- Ben seni tanımıyorum!

Bu cevapla kahroldu.
Ve başladı dil dökmeye:

Nasıl tanımazsınız?

- Ya Resulallah! Ben senin ümmetinden bir Müslümanım, beni nasıl tanımazsınız? Halbuki siz, babanın oğlunu tanımasından daha fazla tanırsınız ümmetinizi.

Efendimiz aleyhisselam;
- “Evet öyledir” buyurdu. “Ama sen, bana hiç salevat göndermiyorsun. Ben ümmetimi, bana okudukları salevat miktarınca tanırım”.

Uykudan uyandığında ter kan içindeydi.
Tabii anlamıştı hatasını.

O günden sonra salevat okuyordu artık.
Her gün belli miktar okumayı âdet edinmişti.

Birkaç gün sonra, bir gece yine rüyada gördü Resulullah efendimizi.
Bu defa Efendimiz aleyhisselam ona sevgiyle baktılar.

Ve tebessüm ederek;
- “Seni şimdi tanıdım!” buyurdular.

Allah korkusu

Bir gün de sohbetinde;
- Peygamber efendimiz aleyhisselam, Allahü teâlânın Habibi olduğu halde, Ondan en fazla korkan da yine O idi, buyurdu.

Ve devam etti:
- Nitekim bir gün eshab-ı kirama karşı; “Allahü teâlâdan en çok korkanınız benim” buyurmuşlardır.

Ve ilave etti:
- Bu korku sebebiyledir ki, namaza başlayınca “göğsünün hırıltı”sı işitilir, “su fokurdar” gibi sesler duyulurdu dışarıdan.

Sordular.
- Başkaları da bu sesi duyar mıydı efendim?

- Evet. Aişe validemiz bu sesi daima işittiğini haber vermiştir.