Şam Evliyasından Muhammed Urre hazretleri “rahmetullahi aleyh”, bir gün birkaç talebesine;
- Dünyanın tadı çile çekmektir, buyurdu. Eğer sıkıntılardan zevk almaz, elemlerden haz duymazsak, başarılı olamayız.

Sordular:
- Çilekeş olmak iyi midir yani efendim?
- Elbette, buyurdu. Çünkü çilekeş olan, başarılı olur. Ayrıca bu dünyada çile çekmeyen, Cennette rahatın tadını alamaz?

Ve sordu onlara:
- İnsan yorulur, üzülür, sonra feraha çıkınca, “Oh!...” der, öyle değil mi?

- Evet efendim.

- Unutmayın. Dünya, üzüntü yeri, ahiret ise, neşe ve sürur yeridir.

Oh Elhamdülillah!

Sohbetine devamla;
- Çocuklar! Öldüğümüz zaman, “Oh elhamdülillah!” diyeceğiz, buyurdu. Çünkü ölen mümin, dünyadaki bütün sıkıntılarından kurtulur. Ve henüz kabirde iken Cennet nimetlerine kavuşur. O zaman; “Vallahi hocamız bunu bize söylemişti” diyeceksiniz.

Ve ekledi:
- Hem böyle daracık yerlerde değil. Çok geniş mekanlarda bir araya geleceğiz inşallah.

Şöyle devam etti:
- Cehennemden en son çıkan Müslümana, on dünya genişliğinde Cennette yer verilecek. Yeter ki ruhumuzu öldürmeyelim. Bilakis onu beslemeliyiz. Her gün, üç öğün yemek yediğimiz gibi ruhumuzun da gıdası var. Bunların birincisi doğru imandır.

Ve ilave etti:
- Sonra namazdır, oruçtur, dini sohbettir, Kur’an-ı kerim ve ilmihal okumaktır. Sonra haramları terk etmektir. Bunların hepsi ruhun gıdasıdır işte.