Büyük alim ve velilerden Fahreddin-i Razi hazretleri “rahmetullahi aleyh”, bir gün, birkaç sevdiğiyle bir araya gelmişti.

Onlara bir müddet muhabbetle baktıktan sonra;
- Şu anda çok sevinçliyim, buyurdu.
- Neden efendim? dediler.

- Size sevgiyle baktım. Günahlarım affoldu, onun için sevinçliyim. Bir mümin, bir müminin yüzüne “Allah için” sevgiyle bakarsa, cenâb-ı Hak onun bütün günahlarını affediyor, buyurdu.

Bunlar Peygamber midir?

Sonra şunu anlattı:

Mahşerde, güneş bir mızrak boyu alçalacak.
Herkes buram buram ter dökerken, bir grup insanlar, Arş-ı âlâ altında gölgelenecekler.

Mahşer halkı meleklere soracak:
- Bunlar Peygamber midir?
- Hayır, diyecekler.

- Evliya mıdır?
- Hayır.

- Ya kimdir bunlar?
- Bunlar, ahir zaman ümmetinden olup, birbirlerini Allah için seven Müslümanlardır.

Şöyle bitirdi:
- Allah için olan sevgide birlik vardır, bereket vardır, kuvvet vardır, başarı vardır, her iyilik vardır.

Altından kıymetli şey

Sohbetin sonunda;
- Size “Altın”dan daha kıymetli bir şeyi haber vereyim mi? diye sordu.

Cevaben;
- Merak ettik efendim, o nedir? dediler.
- Dua almaktır, buyurdu.

Şaşırdılar:
- Dua almak mı efendim?

- Evet. İnsanlardan altın istemeyin, ama dua isteyin. Çünkü altın biter, ama dua bitmez. Onun için dua almaya bakın. Bu dualar, tonlarca altına bedel olur ilerde.

- Peki efendim, kimden dua isteyelim? dediler.
- Önce anne babanızdan, sonra herkesten.