Irak’ta yaşayan Velilerden Ömer Karadaği hazretlerine “rahmetullahi aleyh“, bir gün sevdiği bir talebesi;
- Efendim, Allahü teâlânın Cennette görüleceğini biliyoruz. Acaba dünyada görmek de mümkün müdür? diye sordu.

Cevabında;
- Hayır, buyurdu. Allahü teâlâ bu dünyada görülemez oğlum. Çünkü bu dünya, Onu görmeye müsait değildir.

Genç sordu:
- Ama hocam Peygamber efendimiz miraca çıktığında Allahü teâlâyı baş gözüyle görmedi mi?

- Gördü tabii. Hatta kendisiyle konuştu bile. Ama o görmek bu dünyada olmadı ki evladım. Ahirette gördü. Yani dünyada iken, dünyadan çıktı, ahirete karıştı ve gördü.

Kurtulmak için

Bir gün de “Eshab-ı kehf”ten bahsediyordu ki, dinleyenler;
- Eshab-ı kehf niçin bu kadar yükseldi? diye sordular.

Cevabında;
- Onlar, din ve imanlarından taviz vermemek için hicret etmişlerdi, buyurdu. Bunun için çok yükseldiler.

Ve ekledi:
- Onlar gibi hicret edebilirsek, biz de öyle yükseliriz.

Merakla sordular:
- Biz nasıl hicret edebiliriz ki efendim?

- Dini ahlakı bozan kimselerden, kitaplardan ve her türlü bozuk neşriyattan uzak durursak, biz de kalben hicret etmiş oluruz. Bu zamanda kurtulmanın tek yolu da budur zaten.


Kimseyi ayıplama!

Bir gün de sevdiği bir gence;
- Evladım, Müslümanlardan hiç kimseyi, bir kusurundan dolayı ayıplama, buyurdu.

Delikanlı sordu:
- Hiç kimseyi mi efendim?
- Evet. Hiç kimseyi.

- Ama hocam, öyle şeylere şahit oluyoruz ki, ayıplamamak elde değil.
- Olsun, yine de kimseyi ayıplama. Çünkü bir kimse, bir Müslümanı, tövbe ettiği bir kusurundan dolayı ayıplarsa, o kimse, bu kusuru işlemeden ölmez. Ayıplayacaksan kendini ayıpla.

Genç şaşırdı:
- Kendimi mi ayıplayayım efendim?
- Evet. Kendi kusurunu gör. Kendini kötüle. Aynaya bak, kendinden utan. Başkasıyla değil, kendinle uğraş.

Hikmetini sordu.

Buyurdu ki:
- Çünkü senin en büyük düşmanın, nefsindir oğlum. O seni Cehenneme sokmak için uğraşıyor.