Kınalızade Ali Efendi "rahmetullahi aleyh", Anadolu alim ve Velilerindendir.
1571 de Edirne’de vefat etti.

Bir gün talebesiyle sohbet ediyordu ki gençlerden biri;
- Efendim, küfürden sonra en büyük günah nedir? diye sordu.

Cevabında;
- “Kalb kırmak”tır, buyurdu. Mümin olsun kâfir olsun, kimsenin kalbini kırmayın çocuklar. Bu günahla küfür arasında ince bir zar vardır. Bu zar yırtılınca, küfre girilir. Kalb, nazargâh-ı ilahidir sonra. Onu kıran, Kâbe’yi yıkmış gibi günaha girer.

Sordular:
- Kâfirin kalbini kırmak da mı günahtır efendim?

- Elbette. O da Allah’ın bir kuludur nihayet. Bir babanın çocuğunu dövsen, babası incinmez mi?

- İncinir tabii efendim, dediler.

- İşte bu da aynen böyledir, buyurdu. Çünkü Allahü teâlâ, kullara "İyalim" buyuruyor. Çok dikkatli olmak lazım.

Günahtan çok sakın!

Bir gün de, nasihat isteyen bir gence;
- Evladım, her türlü ihtiyacını, kullara değil, Allahü teâlâya arz et, buyurdu. Günahtan çok sakın. İnsana dert ve musibetler, işlemiş olduğu günahlar sebebiyle gelir.

Ve ekledi:
- Ölümü çok hatırla. “Ölüm”ü düşünmek ölüm getirmez. Bilakis ömrü arttırır.

Delikanlı sordu yine:
- Feyz nedir hocam?

- Feyz, nur demektir evladım. Nasıl ki "Su", boru ile bir yerden bir yere nakledilirse, "Nur" da, kalbden kalbe akıp gelir. Nurun menbaı, Resulullah efendimizin mübarek kalbi, nakil vasıtası ise evliyanın kalbleridir. Peygamber efendimizin “sallallahü aleyhi ve sellem”, mübarek kalbinden fışkıran nurlar, kalbden kalbe akarak bugüne kadar geldi.

Şöyle devam etti:
- Bugün de yine Velilerin kalblerinden, onları sevenlerin kalblerine yayılmaktadır. Ama bu nurları almak için iki şart vardır.

Delikanlı sordu:
- O şartlar nedir hocam?

- İnanmak ve sevmektir. Yani bir kimse, herhangi bir evliyanın büyüklüğüne inanır ve Onu severse, o Velinin kalbinden kendi kalbine feyz akar. Yani kalbi nurlanır, temizlenir. Bu feyzin miktarı, sevgisi kadardır.

Genç sordu yine:
- Feyz geldiği nasıl anlaşılır efendim?

- Büyüklerden feyz alan kimseye, ibadetler zevkli, haramlar ise çirkin ve iğrenç gelir evladım. Feyzin gelmesine mani olan şey, günah işlemektir. Günahlardan ne kadar uzaklaşılırsa, feyz ve nura o kadar çok kavuşulur.