Esen Sofu hazretleri "rahmetullahi aleyh", Söğüt toprağını nurlandıran bir Allah adamı.
Kabr-i şerifi, Söğüt’ün Borçak köyündedir.

Bu zat, talebesiyle sohbet ediyordu bir gün.
Bir ara sohbeti kesip;
- Size bir şey sorayım mı çocuklar? buyurdu.

Bir ağızdan cevap verdiler:
- Sorun hocam!
- Pekala soruyorum. Şu kâinatta en kıymetli ve en şerefli şey nedir sizce?

Bunun üzerine düşünmeye başladılar.
Birkaç dakikalık sessizlikten sonra biri kalktı ayağa.

- Kâbe’dir hocam, dedi.
- Bilemedin.

Sonra bir başkası kalktı.
- Hacer-ül esveddir efendim.
- Hayır.

- Cennettir hocam.
- Değil.

- Arş-ı âlâdır.
- O da değil.

Hiçbiri bilememişti.

Buyurdu ki:
- Kâinatta en kıymetli şey, şu anda Sevgili Peygamberimizin “sallallahü aleyhi ve sellem” mübarek kabr-i şerifinde, Onun mübarek bedenine temas eden “topraklar”dır çocuklar. Bu nasipli topraklar, Arşdan, Kürsiden ve Cennetlerden daha kıymetli ve şereflidir.

Hatırına bir şey geldi

Bu zatın talebesinden Ahmed adında bir genç, evinde kitabını açmış, "İslamiyet’te hediyeleşmenin önemi"ni okuyordu ki, hatırına şu düşünce geldi birden:
"Şu yeni aldığım cübbeyi, götürüp hocama hediye edeyim. Duasını alırım en azından."

Acele hazırlanıp çıktı evden.
Olacak bu ya, heyecan ve telaşeden unutmuştu cübbeyi almayı.
Dergaha varıp girdi hocasının huzuruna.

Mübarek zat, tebessümle baktı gence.
- Hoşgeldin evladım, ama boş geldin. Hani bizim cübbe?

Delikanlı ancak o zaman uyanabildi.
- Eyvah! Unuttum hocam, dedi.
- Zararı yok, buyurdu. Ama getirseydin dua ederdik en azından.

Genç duygulanmıştı.
Sarıldı ellerine:
- Hemen gidip getireyim hocam.
- Hayır hayır, şaka söyledim evladım. Ama iyi düşünmüşsün. Hediyeleşmek sünnettir. Sevgili Peygamberimiz “sallallahü aleyhi ve sellem”; "Hediyeleşiniz, sevişiniz!" buyuruyor.

Ve ekledi:
- Eshab-ı kiram hediye getirdiklerinde, Efendimiz aleyhisselam kabul eder ve kat kat mukabelede bulunurdu onlara. Ayrıca hediye muhabbeti arttırır evladım.