Mısır’da yetişen Velilerden Emir Hayali Çelebi hazretlerine "rahmetullahi aleyh", bir gün bazı gençler gelip;
- Efendim, imanın altı şartından başka ayrıca iki şart daha varmış, öyle mi? diye sordular.

Cevaben;
- Evet öyledir, buyurdu.
- Ama “Amentü”de imanın şartı altı olarak bildiriliyor. Bunu bize izah eder misiniz.

Buyurdu ki:
- Bakın gençler, Amentü’de bildirilen imanın altı şartı, inanılacak şeylerdir. Fakat bu altı şartın geçerli olması, ayrıca iki şarta bağlıdır. Bu iki şart yerine gelince, sıra altı şarta gelir.

- O iki şart nedir efendim?

- Birincisi, “Gayba iman etmek” yani görmeden inanmak. Diğeri de, "Hubbu fillah" ve "buğdu fillah"tır. Yani Müslümanları Müslüman olduğu için sevmek, kâfirleri, küfürlerinden dolayı sevmemektir.

- Bu şartlar yoksa efendim?

- Bunlar olmazsa, iman geçerli olmaz. Yani Amentü’deki altı şeye inansa bile Müslüman olamaz. Hubbu fillah, buğdu fillah, sadece "sevmek" ve "sevmemek"tir. Yoksa dövüşmek ve münakaşa etmek değildir.

İyiliğe teşekkür etmeli

Bir gün de bir delikanlı bu zata gelip;
- Efendim, bir ahbabın sıkıntısı vardı. Yardım edip onu o sıkıntıdan kurtardım. Hiç teşekkür etmedi. Teşekkür etmesi lazım değil miydi? diye sordu.

Cevabında,
- Elbette lazımdı, buyurdu.

Ve sordu gence:
- Fakat sen bu yardımı, "Allah için" yapmamış mıydın ona?
- Tabii ki Allah için yapmıştım efendim.

- Öyleyse niye üzülüyorsun? Sen amelinin sevabına kavuştun. O düşünsün. İnsanlara teşekkür etmeyen, Allahü teâlâya şükretmiş olamaz.

Mümin kime denir?

Bir gün de;
- Efendim, mümin kime denir? diye sordular bu zata.

Cevabında,
- Mümin, elinden ve dilinden kimsenin zarar görmediği kimsedir, buyurdu.

Sordular yine:
- En büyük günah nedir efendim?
- Günahın, günah olduğunu bilmemektir.

- Peki ondan büyük günah hocam?
- Günahı, ibadet olarak yapmaktır, buyurdu. "Bidat işlemek" böyledir işte.