Cafer-i Mekki hazretleri "rahmetullahi aleyh", Mekke’de yetişen büyük Velilerdendir.

Nasihat isteyen bir gence;
- Sen insanlardan ne beklersin evladım? diye sordu.

Delikanlı,
- İyi davranış beklerim efendim, dedi.

Buyurdu ki:
- Öyleyse sen de herkese iyi davran evladım!

Sordu yine:
- İnsanların sana güvenmesini de ister misin?
- Elbette isterim hocam.

- Öyleyse sen de herkese güvenle yaklaş. Sen insanlara şüpheyle bakarsan, onlar da sana şüpheyle bakarlar.

Sevgiyle bakmak

Bir gün de, sevdikleriyle bir araya gelmişti.
Orada olanların yüzlerine tek tek baktıktan sonra;
- Size niçin böyle baktım, biliyor musunuz? Diye sordu.

Cevaben;
- Bilmiyoruz efendim, dediler.

Buyurdu ki:
- Müminin yüzüne sevgiyle bakmak, ibadettir. Ayrıca müminin yüzüne muhabbetle bakanın kalbi temizlenir.

Allah kimi severse…

Bir gün de bu zata;
- Efendim, Allahü teâlânın bir kimseyi sevdiği nasıl anlaşılır? Diye sordular.

Cevabında;
- Allahü teâlâ bir kimseyi severse, ona kendi sevdiklerini tanıtır ve onları sevdirir, buyurdu. Sevmediklerine karşı da nefret verir.

Ve sordu onlara:
- Allahü teâlânın en büyük düşmanı kimdir, biliyor musunuz?
- Bilmiyoruz efendim, dediler.

- Nefslerdir, buyurdu. Nefslerimiz kâfir olup hem bize düşmandır, hem de Allahü teâlâya.

Dinleyenler şaşırdı:
- Allah’a da mı düşmandır hocam?

- Evet. O, içimizde ilahlık dava eder. Kızacaksanız, kendinize kızın. Buna en layık olan, nefsinizdir çünkü.